حضرت امیرالمومنین(ع)، جمع اضداد بود. آن حضرت صفاتی دارد که همزمان در یک انسان جمع نمی‌شود.
به قول صفی الدین حلّی، حضرت علی هم زاهد(بی اعتنا به دنیا) و هم حاکم(مسلط بر همه دنیای خودش) بود. هم حلیم(بردبار) و هم شجاع بود. هم فقیر و هم جواد(بخشنده) بود. آن حضرت صفاتی دارد که آن‌قدر لطیف است که نسیم سحری را خجلت زده می‌کند و نیز برخی صفاتش به گونه‌ای است که سنگ را آب می‌کند.