امارت و اسارت!

مسلمان واقعی کسی است که بکوشد ارتباط اجتماعی خود را با دیگران براساس کمک متقابل قرار دهد نه یکجانبه، و گرفتن کمک بلاعوض باید مخصوص افراد معلول و از کار افتاده باشد، چراکه نیاز و احتیاج سبب اسارت انسان است.

امیرمؤمنان علی(ع):
«أُمْنُنْ عَلَی مَنْ شِئْتَ تَکُنْ أَمِیَرَهُ
وَاحْتِجْ إلَی مَنْ شِئْتَ تَکُنْ أَسِیْرَهُ
وَاسْتَغْنِ عَمَّنْ شِئْتَ تَکُنْ نَظِیْرَهُ.[۱]
به هرکس می‌خواهی نیکی کن تا امیر او شوی!
و به هرکس می‌خواهی محتاج شو تا اسیر او گردی!
از هرکس می‌خواهی بی‌نیاز شو تا همانند او شوی!»

شرح کوتاه

در روابط اجتماعی افراد و ملّت‌ها این قانون با قدرت تمام حکومت می‌کند که حکومت از آنِ دستِ دهنده است و دستِ گیرنده خواه ناخواه زیر دست است. افراد و ملّت‌های نیازمند در واقع بردگانی هستند که فرمان بردگی خود را با ابراز نیاز و احتیاج به دیگران امضاء کرده‌اند، مسلمان واقعی کسی است که بکوشد ارتباط اجتماعی خود را با دیگران براساس کمک متقابل قرار دهد نه یکجانبه، و گرفتن کمک بلاعوض باید مخصوص افراد معلول و از کار افتاده باشد، چراکه نیاز و احتیاج سبب اسارت انسان است.

خودآزمایی
مسلمان واقعی در روابط اجتماعی چگونه رفتار می‌کند؟