امام صادق(ع):
«أَلحَاسِدُ مُضِرُّ بِنَفْسِهِ قَبْلَ أَنْ یضُرَّ بِالْمَحْسُودِ.[۱]
شخص حسود پیش از آنكه به محسود زیان برساند به خودش ضرر مىرساند.»
شرح كوتاه
حقیقت حسد این است كه انسان نتواند دیگران را در نعمتى ببیند و كوشش كند بهگونهای آن نعمت از آنها سلب گردد و یا از طریق دیگرى زیانى بر آنها وارد شود.
در واقع حسود همیشه به صورت یك عامل عقبماندگى فعّالیت مىكند نه یك عامل پیشرو.
حسد یك بیمارى بزرگ اخلاقى است و از نظر روانى حسود بیش از هركس خودش مىسوزد و آب مىشود و عقب مىماند و تحقیر مىگردد. پس چه بهتر كه بكوشد از دیگران پیشى بگیرد نه این كه دیگران را به عقب بكشاند.
آری! حسود پیش از آن که به دیگران زیان برساند خودش را در آتش حسد میسوزاند!
خودآزمایی
حقیقت حسد چگونه است؟
پینوشت
[۱]. بحارالانوار، جلد ۷۰، صفحهی ۲۵۵.
دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت
آیت الله العظمی ناصر مکارم شیرازی