دورافتادگان از رحمت خدا

امیر مؤمنان علی(ع):
«مَنْ وَجَدَ مَاءً وَتُراباً ثُمَّ افْتَقَرَ فَأَبْعَدَهُ اللهُ![۱]
کسی که آب و زمین در اختیار داشته باشد و با این حال فقیر و نیازمند گردد، از رحمت خدا بدور باد!

 

 

از احادیث اسلامی این حقیقت بخوبی به دست می‌آید که مسلمانان باید از تمام منابع مختلف: دامداری، کشاورزی و معادن، حرفه و صنعت و تجارت، برای مبارزه با فقر استفاده کنند؛ حتّی اگر ملّتی تنها یکی از این سرمایه‌ها را در اختیار داشته باشد باید به وسیله‌ی آن، خلاء اقتصادی خود را پر کند تا چه رسد به این که همه‌ی آنها را در اختیار داشته باشد؛ و اگر چنین نکند ملّتی نفرین شده و دور از رحمت خدا خواهد بود.
 نیاز به دیگران در هر صورت از نظر اسلام محکوم است!
به لطف خدا، ما این همه آب و زمین در اختیار داریم؛ چرا حتّی برای تهیّه‌ی نان از کشورهای دیگر گندم و موادّ غذایی وارد کنیم؟! چرا؟!

 

 

 

[۱]. بحارالانوار، جلد ۱۰۰، صفحه‌ی ۶۵.