دروغ؛ کلید بدبختی‌ها

امام صادق(ع):
«إنَّ اللهَ جَعَلَ لِلشَّرِ أَقْفَالاً وَجَعَلَ مَفاتِیحَ تِلْکَ الَأقْفَالِ اَلشَّرَابَ، شَرٌّ مِنَ الشَّرَابِ أَلْکِذْبُ.[۱]
خداوند برای شرور و بدی‌ها قفل‌هایی قرار داده که کلید آنها شراب است و دروغ گفتن از شراب هم بدتر است!»

 

 

بزرگترین و مؤثّرترین مانع بر سر راه زشتی‌ها و بدی‌ها، عقل و خرد است؛ و این قفل محکمی است که بر آنها زده شده و به هنگامی که قفل «خرد» با کلید «شراب» گشوده می‌شود، همه‌ی زشتی‌ها و بدی‌ها آزاد می‌گردند؛ و انسان در حال مستی ممکن است آلوده‌ی هرگونه جنایت و گناه و تبهکاری بشود.
ولی اگر «شرابخوار» از روی «جنون مستی» دست به گناه می‌آلاید، «دروغگو» آگاهانه سازمان زندگی اجتماعی را بهم می‌ریزد و روح اعتماد را از بین می‌برد و سرچشمه‌ی انواع گناهان و مفاسد می‌گردد.
پس دروغ از شراب هم خطرناكتر است!

 

چرا دروغ از شراب هم خطرناكتر است؟

 

 

[۱]. وسائل الشّیعه، جلد ۱۷، صفحه‌ی ۲۶۳.