تعداد آیات: 53 ـ کلمات: 860 ـ حروف: 3521
سورهی مکّی جز آیات مدنی 23، 24، 25 و 27
(بعد از سورهی «فصّلت» نازل شده است)
نامگذاری
از آن جهت که در آیهی (38) سورهی مبارکه در وصف مؤمنان میفرماید: «وکارهایشان را با مشورت انجام میدهند.» و این اصل اجتماعی شورا در امور اجرایی از صفات مؤمنانی به حساب آورده که اهل تقوا و نماز و انفاق و همیاری هنگام ستمدیدگی میباشند به نام «شوری» نامگذاری شده است.
نام دیگر سورهی مبارکه «حم عسق» است که با این حروف رمزی و مقطّعه آغاز میشود.
فضائل و خواص
از حضرت ختمی نبوت(ص) مروی است: هر کس این سوره را قرائت کند فرشتگان بر او درود میفرستند و برایش طلب مغفرت میکنند و بعد از مرگ بر او ترحّم مینمایند.[1]
و در مضمون حدیثی، حضرت امام صادق(ع) میفرماید: کسی که سورهی شوری را تلاوت کند و بر آن مداومت نماید روز قیامت با چهرهی سفید و درخشنده همچون خورشید تابان محشور و در سایهی رحمت الهی داخل بهشت برین و نعمتهای ویژهی بهشتی میگردد.[2]
و در خواص آن از حضرتش مروی است: کسی که این سورهی مبارکه را بنویسد و همراه خود داشته باشد از شرّ و شرور مردم ایمن خواهد بود.[3]
همچنین هر کس آن را (با زعفران یا غیره) بنویسد و بشوید و آب آن را در سفر بیاشامد در امن و امان خواهد بود. و اگر آب آن را بر مصروع (آدم غَشی) بیفشانند به یاری خدا بهبود مییابد.[4]
و نیز کسی که سورهی مبارکه را در زیر سر خود بگذارد و به خواب رود رؤیاهای خوبی خواهد دید.[5]
پی نوشت:
[1]. مجمعالبیان، تفسیر برهان.
[3]. خواصالآیات ص 115.
[4]. مصباح ص 457.
[5]. ختوم و اذکار ج 1 ص 160.
دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت