سخن امام علی(ع) درباره سخن گفتن و سکوت کردن

امیر مؤمنان(ع):
«لا خَیْرَ فِی الصَّمْتِ عَنِ الْحُکْمِ؛ کَمَا أَنَّه لاَ خَیْرَ فِی الْقَوْلِ بِالْجَهْلِ.[۱]
نه سکوت دانشمند سودی دارد و نه سخن گفتن جاهل!»

 

خداوند از آنها که می‌دانند و آگاهی دارند پیمان گرفته که در برابر انحراف‌ها، کجروی‌ها، ستم‌ها و حق کشی‌ها، و سمپاشی‌های دشمنان، سکوت نکنند و با منطق و بیان گرم و مستدلّ خود نور هدایت و حقّ و عدالت در دلها بپاشند (و هرکس نسبت به آنچه می‌داند هر قدر کم باشد دانشمند است و مسؤول) همان طور که افرادی که از مسائل آگاهی کافی ندارند نباید با دخالت ناروای خود مردم را به گمراهی بکشانند؛ آن «سکوت» و این «سخن» هر دو بدبختی زاست.
و اگر نیک بنگریم مشکلات جهان کنونی به خاطر ترک این دو است، دانشمندان آنچه را باید بگویند نمی‌گویند و جاهلان با سخنان نابخردانه‌ی خود دنیا را به فساد کشیده‌اند.

مشکلات جهان کنونی به خاطر ترک کدام موارد است؟

 

 

[۱]. نهج‌البلاغه، کلمات قصار، شماره ۱۸۲و۴۷۱.