پیامبر گرامی اسلام(ص):
«أَفْوَاهُکُمْ مِنْ طُرُقِ رَبِّکُمْ فَأَحَبُّهَا إلَی اللهِ أَطْیَبُهَا رِیحْاً فَطَیِّبُوهَا بِمَا قَدَرْتُمْ عَلَیْهِ.[۱]
دهان شما یکی از راههای خداست؛ محبوبترین دهان در پیشگاه خدا آن است که از همه خوشبوتر باشد؛ پس تا میتوانید دهان خود را خوشبو نگاهدارید.»
این حدیث که در آداب مسواک کردن در کتاب وسائل الشّیعه نقل شده، ظاهری دارد و باطنی؛ ظاهر آن این است که انسان با دهان خود ذکر خدا میگوید، آیات خدا میخواند و نیایش به درگاه او میکند بنابراین باید آن را پاک و خوشبو نگاهدارد.
و باطن آن این است که دهان یکی از راههای پیوند با درگاه الهی و بندگان اوست؛ هر قدر با گفتار خوب و پاکیزه و سخنان محبّت آمیز خوشبو گردد و از زشتگویی و دشنام و ناسزا و دروغ و خشونت برکنار باشد، در پیشگاه خدا محبوبتر است.
فراموش نکنیم بسیاری از عداوتها و دشمنیها و حتّی بعضی از جنگهای خونین زاییدهی خشونت در کلام است.
معنی ظاهری و باطنی حدیث فوقالذکر را بیان کنید.
[۱]. وسائل الشّیعه، جلد ۱، صفحهی ۳۵۸.