یکی از فضیلت‌های حضرت علی(ع)

فضیلت حضرت علی(ع) (انفاق)

الَّذِینَ ینفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ بِاللَّیلِ وَالنَّهَارِ سِرًّا وَعَلَانِیةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَیهِمْ وَلَا هُمْ یحْزَنُونَ (۲۷۴)
کسانی که [چون علی بن أبی طالب(ع)] اموالشان را در شب و روز و پنهان و آشکار انفاق می‌کنند، برای آنان نزد پروردگارشان پاداشی شایسته است؛ و نه بیمی بر آنان است و نه اندوهگین می‌شوند.

توضیح:

فضایل امیرمؤمنان علی(ع) در قرآن فراتر از آن است که بتوان شرح داد. آن حضرت دارای برترین خصلت‌ها بود و مصداق بارز هر صفت نیکی است که در قرآن ذکر شده است. یکی از این فضایل، انفاق و صدقه دادن به مستمندان است. آیه‌ی فوق در شأن ایشان نازل شد و از او به جهت انفاق در همه‌ی احوال (آشکار و نهان، هنگام توانگری یا فقر و...) ستایش می‌کند. بنابر روایات، حضرت فقط چهار درهم داشت که یکی را در شب و یکی را در روز و یکی را پنهانی و آخری را آشکارا صدقه داد. البته وعده‌ی این آیه، شامل همه‌ی کسانی می‌شود که این‌گونه عمل کنند، ولی مصداق بارز و اولیه‌ی آن، حضرت علی(ع) می‌باشد.

حدیث:

ابن عباس (از اصحاب پیامبر اکرم(ص)):

«نَزَلَتْ «الَّذِینَ ینْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ بِاللَّیلِ وَ النَّهارِ سِرًّا وَ عَلانِیةً» فِی عَلِیٍّ؛

آیه‌ی فوق درباره‌ی علی(ع) نازل شد.» عیون أخبارالرضا: ج۲ ص۶۷ ح۲۵۵.

نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت