یکی دیگر از سنّتهای پسندیدهی اسلامی كه میتواند ریشهی بسیاری از مفاسد اجتمای را بخشكاند، «تعدّد زوجات» است، یعنی مردانی كه توان و قدرت و امكانات مالی و شرائط اخلاقی مناسبی دارند و میتوانند عدالت را رعایت كنند، نگذارند زنانی در جامعهی اسلامی بیشوهر بمانند. اگر این فرهنگ با تمام شرائط و مقرّراتش در جامعه اسلامی بصورت یك ارزش مطرح شود دیگر ریشههای روابط نامشروع خشكانده خواهد شد.
رسول گرامی اسلام(ص) و امامان معصوم(ع) به این سنّت ارزشمند اجتماعی عمل كردند و حضرت اباعبدالله(ع) نیز چندین همسر انتخاب كرده بود. روزی جمعی از دوستان وارد منزل امام حسین(ع) شدند، فرشها و پردههای نو مشاهده كردند، گفتند: در منزل شما چیزهائی مینگریم كه در خانهی رسول خدا(ص) نبود.
قال الامام الحسین(ع): إنَّا نتَزَوّجُ النِّساء فَنُعْطیهِنَّ مُهُورَهُنَّ فَیشْتَرِینَ بِها ما شِئْنَ، لَیسَ لَنا فیهِ شَیءٌ.
امام حسین(ع) فرمود: (ما با زنانی ازدواج كردیم و عادت ما آن است كه مهریهی زنان را پس از ازدواج به آنها میپردازیم و چون همسران ما امكانات مالی پیدا می كنند برای خود لوازم خانه میخرند اینها به ما تعلّق ندارد.)[۱]
[۱]. دعائم الاسلام ج2 ص159 حدیث 569، مستدرک الوسائل ج3 ص465 حدیث 4009، اصول کافی ج6 ص476 حدیث 1، مکارم الأخلاق ص134، وسائل الشیعة ج3 ص586 حدیث 5.
دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت
محمد دشتی