امیرالمؤمنین حداقل خود در دو نوبت این فضیلت را نسبت به خود برمی شمارند که حاکی از عظمت این حادثه است، یکی در جریان سقیفه بنی ساعده و دیگری در ماجرای شورای شش نفره.