کد مطلب: ۱۴۰
تعداد بازدید: ۲۳۱۸
تاریخ انتشار : ۲۲ مهر ۱۳۹۴ - ۲۳:۲۴
به راستی ایشان که بودند؟ و چه ویژگی هایی داشتند که این گونه در کلّ عالم وجود ممتاز شدند و پروردگار متعال از میان بندگانش، آن ها را برای این مقامِ بی نظیر، برگزید و جدا نمود؟ شهدائی که افضل از تمام شهدای عالَمند.

معرفی یاران شیدای امام حسین(ع)

بسم ربّ الشّهداء و الصّدّیقین

تاریخ بشریّت در تمام ادوار خود نظاره گر تولّد ها و رحلت های فراوانی بوده است. هر روز انسان هائی به دنیا می آیند و عدّه ای دیگر از این دنیا کوچ می کنند و رحل اقامت خود را در دنیای دیگر می افکنند. این رحلت و کوچ از دنیا برای افراد مختلف، متفاوت است. برای برخی با عزّت است و برای بعضی همراه با ذلّت و خواری. یکی از بهترین و زیباترین أشکال خروج از این دار فنا، که بسیاری از انبیاء و اولیاء هم به همین طریق از دنیا رفته اند، شهادت و جان فشانی در راه خدای متعال است. در واقع شهید جان خود را در برابر رضای حضرت حق و پیروزی لشکر خدا، با خدای خویش معامله می نماید. عجب معامله پرسودی! معامله ای که خود خالق یکتا و کریم جلّ جلاله، در آن خریدار است و بنده کوچک و فقیر او فروشنده. فروشنده ای که از خود چیزی ندارد و اگر جان خود را درمعرض فروش نهاده، همان هم از آنِ خریدار است. این وعده ای است که در کُتُب آسمانی از آن یاد شده و خدای متعال مژده آن را در قرآن کریم به مؤمنین داده است، آن جا که فرموده: «إِنَّ اللَّهَ اشْتَرى‏ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَ أَمْوالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ يُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيَقْتُلُونَ وَ يُقْتَلُونَ وَعْداً عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْراةِ وَ الْإِنْجِيلِ وَ الْقُرْآنِ وَ مَنْ أَوْفى‏ بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بايَعْتُمْ بِهِ وَ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ». خداوند از مؤمنان، جان ها و اموالشان را خريدارى كرده، كه (در برابرش) بهشت براى آنان باشد؛ (به اين گونه كه:) در راه خدا پيكار مى ‏كنند، مى ‏كشند و كشته مى ‏شوند؛ اين وعده حقّى است بر او، كه در تورات و انجيل و قرآن ذكر فرموده؛ و چه كسى از خدا به عهدش وفادارتر است؟! اكنون بشارت باد بر شما، به داد و ستدى كه با خدا كرده ‏ايد؛ و اين است آن پيروزى بزرگ!(سوره توبه/آیه111-ترجمه مکارم)

امّا تمام شهدا در یک رتبه و مقام نیستند، بلکه مقام و درجات عدّه ای برتر از دیگر شهدا است. نهال نوپای اسلام در عصر رسول خدا صلّی الله علیه و آله چه بسیار خون های پاکی را به خود دید که اگر نبودند، این نهال نو رسیده بارها خشکیده بود. غزوات رسول خدا صلّی الله علیه و آله و شهدای بدر و حنین و ... که تمام مسلمین جهان مدیون این دماء شریف تا روز قیامت خواهند ماند. و پس از رسول خدا صلّی الله علیه و آله، نبردهای مولای متّقیان برای برکندن دسیسه اهل نفاق، که اگر این جنگ ها هم نبود، تنه این درخت را از بیخ می بریدند و به گوشه ای از تاریخ می انداختند و همین طور جان فشانی های مؤمنین دیگر در طول تاریخ. و این سیر تا عصر ظهورِ باقیمانده خدا، یادگار انبیاء و اولیاء، حضرت ولیّ الله الأعظم امام مهدی علیه السّلام، ادامه خواهد یافت و در رکاب شریف آن امام منتظَر، مؤمنینی به شهادت خواهند رسید که در دیانت و تقوا، از پاره های آهن سخت تر هستند. امّا در طول تاریخ کدام طایفه از شهدا از همه برترند؟ شهدای صدر اسلام یا شهدای عصر ظهور؟ پاسخ این سؤال، روایتی از مولای متّقیان، امیر مؤمنان علی علیه السّلام است. روزی مولا امیرالمؤمنین علیه السّلام با جماعتى از مردم از شهر خارج شدند تا به يك يا دو ميلى كربلاء و به محل افتادن شهداء (کربلا) رسيدند، سپس فرمودند: در اين مكان دويست پيغمبر و دويست وصىّ پيغمبر و دويست سبط پيغمبر قبض روح شده كه تمام آن ها شهيد هستند، پس از اين كلام پاى مبارك از ركاب بيرون آورده و در حالى كه روى قاطر بودند آن مكان را طواف كرده و در حين طواف مى‏ فرمودند: «مُنَاخُ‏ رِكَابٍ‏ وَ مَصَارِعُ‏ الشُّهَدَاءِ لَا يَسْبِقُهُمْ مَنْ كَانَ قَبْلَهُمْ وَ لَا يَلْحَقُهُمْ مَنْ أَتَى بَعْدَهُمْ». محل خواباندن مركب ها، و محل افتادن شهدا، شهدای قبل از ايشان بر آن ها سبقت نگرفته ‏اند و كسانى هم كه بعد از آن ها خواهند آمد به ايشان ملحق نخواهند شد.(كامل الزيارات/ترجمه ذهنى تهرانى ص 819) آری آن عدّه به ظاهر قلیلی که ندایِ: «هَل مِن ناصِرٍ یَنصُرُنی» حضرت اباعبدالله علیه السّلام را لبّیک گفتند و با عشقی وصف ناپذیر، جان های خود را نثار خون خدا کردند، به فرموده امام المؤمنین علی علیه السّلام برترین شهدا در گذشته و آینده اند و در یک کلام، هیچ شهیدی در عالم به مقام و منزلت ایشان نمی رسد. جان کلام آن جاست که در ابتدا حضرت امیر علیه السّلام از شهدای سرزمین کربلا که قرن ها و سال ها پیش از شهادت حضرت سیّدالشّهدا علیه السّلام به شهادت رسیده اند، سخن می گویند و اشاره به این مطلب دارند که همه ایشان یا از انبیاء خدا بوده اند و یا از اوصیاء و یا از اولاد انبیاء، ولی با این وجود شهدای عاشورا، در میدان شهادت آن هم در رکاب حضرت اباعبدالله علیه السّلام، از تمام ایشان و دیگر شهداء، گوی سبقت را ربوده اند. امام زین العابدین علیه السّلام می فرمایند: شب عاشورا پدرم امام حسین علیه السّلام خطاب به یاران خود فرمودند: «...أَمَّا بَعْدُ فَإِنِّي‏ لَا أَعْلَمُ أَصْحَاباً أَوْفَى وَ لَا خَيْراً مِنْ أَصْحَابِي‏...». همانا من اصحابی با وفاتر و بهتر از اصحاب خویش نمی شناسم.(الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد ج‏2 ص 91) و این مُهر زرّینی بود بر کارنامه اصحاب اباعبدالله علیه السّلام و تأییدی بود بر فرمایش پدر بزرگوارشان امیرالمؤمنین علیه الصّلاة و السّلام. امام صادق علیه السّلام در بیان کیفیّت زیارت امام حسین علیه السّلام می فرمایند: سپس قیام کن و با دست به شهدای کربلا اشاره نما و بگو: «السَّلَامُ عَلَيْكُمْ، السَّلَامُ عَلَيْكُمْ، السَّلَامُ عَلَيْكُمْ، فُزْتُمْ وَ اللَّهِ، فُزْتُمْ وَ اللَّهِ، فُزْتُمْ وَ اللَّهِ، يَا لَيْتَنِي‏ كُنْتُ‏ مَعَكُمْ‏ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً» سلام بر شما، سلام بر شما، سلام بر شما، به خدا که رستگار شدید، به خدا که رستگار شدید، به خدا که رستگار شدید، ای کاش من هم با شما بودم تا رستگاری بزرگی شامل حالم می شد.(من لا يحضره الفقيه ج‏2 ص 597)

به راستی ایشان که بودند؟ و چه ویژگی هایی داشتند که این گونه در کلّ عالم وجود ممتاز شدند و پروردگار متعال از میان بندگانش، آن ها را برای این مقامِ بی نظیر، برگزید و جدا نمود؟ شهدائی که افضل از تمام شهدای عالَمند. در این مجموعه که به کوشش جناب حجّة الاسلام و المسلمین مرتضی آقاتهرانی جمع آوری و نگارش شده است، سعی شده تا با بررسی اجمالیِ شخصیت اصحاب حضرت اباعبدالله علیه السّلام، گوشه هائی ولو اندک، از این حقیقت والا، با استناد به مدارک و منابع، پرده برداری شود تا جان های مشتاق از این رهگذر توشه برگیرند و دل هایمان به سبب کسب این معارف الهی، برای ایّام عزای حضرت سیّدالشّهدا علیه السّلام آماده شود.

ارسال نظر
نام:
ایمیل:
* نظر: