جواب:
اصل تشریع دین و آئین جهت ارتقاء کمالات انسانی است و ایشان برای استکمال نفس به دنیا نیامدهاند و وجود نورانی حضرات معصومین قبل از خلقت آدم(ع) و بلکه قبل از خلقت هر موجودی، وجود داشته و مشغول تحمید و تقدیس خدای تبارکوتعالی بودهاند، همچنان که اعتقاد ما بر آن است که پیامبر اکرم(ص) از قبل از خلقت حضرت آدم(ع)، نبیالله بوده است.
خود ایشان میفرمایند: «کنت نبیّاً و آدم بین الماء و الطین»[1] (درحالیکه آدم بین آب و گل بود و هنوز آفریده نشده بود، من پیامبر بودم). لذا دستورات الهی به ایشان قبل از رسالت یا از طریق الهامات قلبی صورت میگرفته و یا از طریق رؤیای صادقه و یا از طریق سخن گفتن با فرشتگان الهی بوده است.[2]
امیرالمؤمنین(ع) در خطبه قاصعه میفرمایند: « لقد قرن اللّه به ص من لدن أنكان فطيما أعظم ملك من ملائكته يسلك به طريق المكارم و محاسن اخلاق العالم، ليله و نهاره...[3]
از همان زمان كه پیامبر اکرم(ص) از شير بازگرفته شد، خداوند بزرگترين فرشته از ملائکه خود را امر کرد تا شب و روز ایشان را به راههاى فضيلت و محاسن اخلاق عالم راهنمایی کند.
بنابراین بنا بر نظر علامه مجلسی همچنان که روایات مختلف دلالت میکنند پیامبر اکرم(ص) از بدو کامل شدن عقل مؤید به روحالقدس بوده و با فرشته الهی سخن میفرموده و صدای وی را میشنیدهاند و در خواب میدیده و قبل از رسالتشان مطابق با آنچه بعد از رسالت تبلیغ مینمودهاند، عمل کردهاند.[4]
دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت
صادق تهرانی
[1] مناقب ابن شهرآشوب، جلد 1، صفحه 264 / در مسند احمدبن حنبل جلد 4، صفحه 66 آمده: کنت نبیاً و آدم بین الروح و الجسد (درحالیکه آدم مابین روح و جسد بود، من پیامبر بودم)
[2] بحارالأنوار، جلد 18، صفحه 246
[3] نهجالبلاغه (صبحی صالح)، صفحه 300
[4] بحارالأنوار، همان، صفحه 277