سؤال: کسی که میگوید اگر مریض من خوب شد فلان کار را انجام میدهم یا اگر کارم درست شد چنین عملی انجام میدهم، آیا چنین نیتی نذر محسوب میشود؟ که عمل به آن واجب باشد یا حتماً باید صیغه نذری که در رسالهها نوشتهشده خوانده شود که در آن صورت قابلتغییر بوده یا واجب الوفاء نباشد.
حضرت آیتالله خامنهای:
در نذر خواندن صیغه لازم است وگرنه وفای به آن لازم نیست.
حضرت آیتالله فاضل لنکرانی:
در نذر باید صیغه خوانده شود و لازم نیست آن را به عربی بخوانند. پس اگر بگوید چنانچه مریض من خوب شود برای خدا بر من است که ده تومان به فقیر بدهم، نذر او صحیح است و باید برای خدا به زبان گفته شود و قصد آن در دل کافی نیست. (نقل از رساله)
حضرت آیتالله بهجت:
در انعقاد نذر باید صیغه بخواند و در عهد قلبی بدون صیغه احوط آن است که بر طبق آن عمل کند.
حضرت آیتالله صافی گلپایگانی:
نذر محسوب نمیشود و واجب الوفاء نیست، مگر آنکه صیغه شرعیه نذر به عربی یا عجمی خوانده باشد.
حضرت آیتالله تبریزی:
در فرض مزبور نذر منعقد نشده و عمل به آن واجب نیست.
حضرت آیتالله سیستانی:
نذر نیست و وفای به آن واجب نیست.
حضرت آیتالله مکارم شیرازی:
واجب شدن نذر احتیاج به خواندن صیغه دارد، هرچند به زبان فارسی باشد.