نامگذاری

به مناسب این که در این سوره‌ی مبارکه در آیات (112-115) حواریّون و یاران حضرت عیسی(ع) از حضرتش درخواست می کنند جهت آرامش و اطمینان بیشتر، خداوند برای آنان از آسمان خوان غذائی «مائده» فرود آورد و حضرت نیز بنا به درخواست آنان آن را از خدا می طلبد و می‌گوید: « رَبَّنا أَنْزِلْ عَلَيْنا مائِدَةً مِنَ السَّماءِ...» بدین اسم «مائده» نامگذاری شده است.

نام دیگر این سوره‌ی مبارکه «عُقود» (پیمان‌ها) می‌باشد و این به مناسبت آیه‌ی نخستین آن است که می‌فرماید: اَوفُوا بِالعُقُودِ (به‌پیمان‌های خود وفادار باشید.)

دیگر از نام‌های این سوره «مُنقِذَه» است یعنی نجات دهنده چون خداوند خوانندگان این سوره و عاملان به احکام آن را از آتش نجات می‌بخشد.

فضائل و خواص

از حضرت ختمی نبوت(ص) مروی است که فرمود: هر کس این سوره‌ی مبارکه را تلاوت کند حق تعالی برای او به تعداد یهودیان و مسیحیان ده حسنه می‌نویسد و ده گناه پاک می‌کند و ده درجه برای وی بالا می‌برد.[1]

و حضرت امام صادق(ع) می‌فرماید: این سوره مبارکه تماماً یک مرتبه نازل شده و هفتاد هزار ملک با آن فرود آمده‌اند.[2]

از حضرت امام باقر(ع) نقل است که این سوره مبارکه دو یا سه ماه پیش از وفات رسول اکرم(ص) نازل شده، و حضرت امیر(ع) می‌فرماید: آخرین سوره‌ای که بر نبی اکرم(ص) نازل شد، سوره مائده بود و احکام بعضی از سوره‌های دیگر را نسخ کرد و هیچ چیز دیگر احکام آن را نسخ ننمود.[3]

و در خواص آن، حضرت امام محمّد باقر(ع) می‌فرماید: کسی که سوره‌ی مبارکه‌ی مائده را در هر پنجشنبه بخواند ایمان او استوار می ماند و هرگز به شرک آلوده نخواهد شد.[4]

و نیز امام صادق(ع) می‌فرماید: کسی که سوره‌ را بنویسد و به همراه خود داشته باشد از دردها و ورم‌ها عافیت می‌یابد.[5]

و هرگاه آن را در منزل یا میان صندوق یا اجناس خود بگذارد به یاری حق‌تعالی از ضایع شدن و به سرقت رفتن ایمن خواهند ماند.[6]

پی نوشتها: