تعداد آیات:123
کلمات: 1948
حروف: 7820
سورهی مکّی جز آیات مدنی 12، 17 و 114
(بعد از سوره «یونس(ع)» نازل شده است)
نامگذاری
به مناسبت
نام حضرت هود (ع)پیامبر قوم عاد و سرگذشت او با قوم خود که در آیات (50 تا 60)
این سورهی مبارکه به میان آمده و با این امتیاز که با تمامی قوم طغیانگر خود یکتنه
و به یاری پرودگار یکتا اعلام جهاد و مبارزهی علنی میکند بدین اسم «هود»
نامگذاری شده است.
فضائل و خواص
از سرور عالمیان(ص) راویت است کسی که این سوره را بخواند، پاداش و ثوابی به تعداد کسانی که به هود پیغمبر و سایر پیامبران ایمان آوردند و کسانی کـه آنها را انکار نمودند خواهد داشت و روز قیامت... حساب وی آسان خواهد بود.[1]
از حضرت امام باقر(ع) مروی است هر کس در هر جمعه این سوره را بخواند حق تعالی او را در روز رستاخیر با گروه مؤمنان و پیامبران مبعوث میگرداند و حساب وی آسان بوده و هیچ یک از گناهان او آشکار نخواهد شد.[2]
و در خواص آن، حضرت امام صادق(ع) میفرماید: کسی که این سوره را بنویسد و با خود داشته باشد نیروی زیادی به وی اعطا میشود و کسی که آن را به همراه داشته باشد و با دشمن کارزار نماید، بر او پیروز و فائق میآید و آن کس که وی را ببیند از او به هراس بیفتد.[3]
و در «منتخب» از امام صادق(ع) منقول است جهت برآورده شدن حاجت و کار دشوار، این سورهی مبارکه سیزده بار تلاوت گردد که البته به یاری حقتعالی حاجت روا میگردد.[4]
و در خبر دیگری آمده است که خدمت رسول اکرم(ص) عرضه داشتند چه زود پیری بر شما عارض شد. فرمود: سورههای «هود»، «حاقّه» و «واقعه» و «عمّ» و «غاشیه» مرا پیر کرد، که یکی از آنها آیهی (112) این سورهی مبارکه است که خداوند به او دستور استقامت و پایداری میدهد. و در حدیثی دیگر سورههای «مرسلات» و «تکویر» را بر آنها اضافه فرمودند.[5]
پی نوشتها: