تعداد آیات 52 ـ کلمات 833 ـ حروف 3541
به مناسبت ذکر نام حضرت ابراهیم (ع)پیامبر بتشکن و دعوت و دعای آن پیامبر بزرگوار که بنیانگذار توحید است و جریان بزرگ تاریخی هجرت دادن همسر و فرزند خود و پایهگذاری نخستین قدم در ایجاد شهر مکّه و بنای کعبه معظّمه در آیات (37 تا 42) در این سورهی مبارکه آمده بدین اسم «ابراهیم(ع)» نامیده گردیده است.
از پیامبر گرامی اسلام (ص)نقل است: کسی که سورههای «ابراهیم» و «حِجر» را بخواند خداوند به تعداد هر یک از آنها که بت میپرستیدند و آنها که نمیپرستیدند، ده حسنه به وی عطا میفرماید.[1]
و از حضرت امام صادق(ع) مروی است کسی که سورههای «ابراهیم» و «حجر» را در هر جمعه در دو رکعت بخواند هرگز بلا و فقر و دیوانگی بِدو راه نیابد و از حوادث مصون خواهد بود.[2]
و نیز هر کس این سورهی مبارکه را در حال طهارت بر پارچه سفیدی بنویسد و بر بازوی طفل ببندد آن طفل از گریه باز میایستد و از ترس و همهی آفات ایمن بوده و به یاری حق تعالی به آسانی از شیر گرفته میشود.[3]
و هر کس آن را بنویسد و در سفر همراه خود بدارد در آن سفر خیر و برکت در کسب و کارش خواهد داشت.[4]
و در «مصباح» آمده است هرگاه استاد یا معلّم آیات اوّل این سورهی مبارکه را تا «وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ» بر آبی چهل مرتبه بخواند و با آن آب غذائی طبخ کنند و آن را به شاگردان خود بدهد بخورند باعث فصاحت و بلاغت ایشان به نحو اعجابآوری میگردد.[5]
و نیز اگر کسی خواسته باشد زیردستان و اتباع خود مطیع و فرمانبردار او گردند، این آیات نامبرده را چهل مرتبه بر ظرف آب پاکی بخواند و آن را بر دیوار منزل خود یا دیوار محلّی که خود در آنجا است بیفشاند.[6]
پی نوشت:
[2]- تفسیر عیّاشی، ثوابالاعمال ص 239، تفسیر برهان.
[3]- مصباح کفعمی ص 455.
[4]- خواص الآیات ص 77.
[5]- مصباح کفعمی ص 456.
[6]- همان