تعداد آیات: 77 ـ کلمات: 896 ـ حروف: 3877
سورهی مکّی جز آیات مدنی 68، 69 و 70
(بعد از سورهی «یس» نازل شده است)
نامگذاری
در نخستین آیهی این سورهی مبارکه، قرآن کریم که جدا کنندهی حق از باطل و هدایت از گمراهی میباشد، با چنین نامی یاده شده بدین مناسبت این سوره به نام «فرقان» (جدا کننده) موسوم گردیده است و به همین دلیل «فرقان» نیز یکی از نامهای قرآن مجید میباشد.
نام دیگر این سورهی مبارکه«تبارک» است که با کلمهی تبارک آغاز میگردد.
پیامبر گرامی(ص) میفرماید: کسی که سوره فرقان را قرائت کند حق تعالی در روز قیامت وی را برمیانگیزد در حالی که مؤمن به روز رستاخیز و موحّد باشد و بعث و نشور را تصدیق دارد... با ثوابهای دیگر.[1]
و نیز از حضرت موسی بن جعفر(ع) و به روایتی از حضرت رضا(ع) مروی است که فرمود: تلاوت سورهی فرقان را ترک مکن. کسی که آن را در هر شب بخواند خداوند او را هرگز عذاب نمیکند و مورد حسابرسی قرار نمیدهد و منزلگاه او در فردوس اعلا (بهشت برین) خواهد بود. [2]
و از خواص سورهی مبارکه، کسی که در هر شب یا در هر روز آن را بخواند هیچ کس از اهل خانهی او زناکار و بیعفّت نمیگردند و هنگام مردن هفتاد هزار ملائکه جنازهی او را مشایعت میکنند و برایش دعا و طلب آمرزش مینمایند.[3]
و همچنین کسی که این سورهی مبارکه را به همراه خود داشته باشد حشرات زمین نزدیک او نمیگردند.[4]
پی نوشت: