تعداد آیات: 93 ـ کلمات: 1166 ـ حروف: 4795
سورهی مکّی
(بعد از سورهی «شعراء» نازل شده است)
نامگذاری
به مناسبت اینکه در آیهی (18) این سورهی مبارکه عبور سلیمان پیامبر(ع) از وادی مورچگان همراه با سپاه انس و جنّ و پرندگان که مسخّر فرمان او بودند سخن به میان آمده و توجّه انسان را به عظمت آفرینش در مورچه معطوف میکند به نام «نمل» (مورچه) موسوم گردیده است.
نام دیگر آن «طس» است که سورهی مبارکه با این کلمه آغاز میشود.
از حضرت سیّد عالم پیامبر گرامی اسلام(ص) روایت است که فرمود: هر کس سورهی طس سلیمان(ع) (سورهی نمل) را قرائت کند به تعداد کسانی که سلیمان را تصدیق و هود و صالح و ابراهیم(ع) را تکذیب نمودهاند ده حسنه به او عطا میکنند و به هنگام رستاخیز در حالی که ندای «لا إله إلّا الله» را سر میهد از قبرش مبعوث خواهد شد.[1]
و حضرت امام صادق(ع) میفرماید: هر کس طواسین سهگانه (سورههای شعراء و نمل و قصص) را در شب جمعه بخواند از اولیاء الله خواهد بود و در جوار او و سایهی لطف و حمایتش قرار میگیرد و در دنیا فقیر و تهیدست نمیشود و با ثوابهای دیگر چنانکه در سورهی «شعراء» گذشت.[2]
و نیز کسی که آن قرائت کند مورد غِش و دغلکاری دیگران قرار نخواهد گرفت.[3]
و چنانچه کسی بخواهد به هنگام خرید طلا، زری مغشوش به او ندهند آیهی پایانی این سورهی مبارکه را در حین خرید بخواند: «وَ قُلِ الحَمْدُ لِلَّهِ سَيُرِيكُمْ آيَاتِهِ فَتَعْرِفُونَهَا وَ مَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ».[4]
پی نوشت:
دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت
آیت الله سیّد
علی لواسانی