تعداد آیات: 34 ـ کلمات: 550 ـ حروف: 2171
سورهی مکّی جز آیات مدنی 27، 28 و 29
(بعد از سورهی «صافّات» نازل شده است)
نامگذاری
در این سورهی مبارکه به مناسبت یادآوری «لقمان» حکیم و مواعظ و اندرزهای او به فرزندانش دربارهی خدا و دین و برخورد انسانی با مردم و میانهروی در رفتار بیان شده بدین اسم «لقمان» نامگذاری شده است.
پیامبر گـرامی اسلام(ص) میفرمایند: کسی که سورهی «لقمان» را بخواند لقمان در قیامت رفیق و دوست او است و به عدد کسانی که کار نیک یا بد انجام دادهاند (به حکم امر به معروف و نهی از منکر در برابر آنها) ده حسنه به او داده میشود.[1]
و از حضرت امام باقر(ع) روایت است: کسی که سورهی لقمان را در یک شب قرائت کند خداوند سی عدد فرشتگانی مأمور حفظ او تا بامداد در برابر شیطان و لشکر شیطان میکند و چنانچه آن را در روز بخواند این فرشتگان وی را تا شب در برابر آنها پاسداری خواهند نمود.[2]
و حضرت امام صادق(ع) میفرماید: هر کس شوق بهشت و وصف آن را دارد سورهی واقعه را بخواند و هر کس خواهان وصف دوزخ و آتش آن است سورههای لقمان و سجده را تلاوت نماید.[3]
و در خواص آن آمده است کسی که در دریا باشد و این سورهی مبارکه را بخواند به یاری حقتعالی از خطرات آن محفوظ خواهد ماند.[4]
همچنین همراه داشتن آن جهت هر دردمندی یا کسی که دچار رعاف (خونریزی بینی) شده باشد باعث تسکین درد و قطع رعاف میگردد.[5]
پی نوشت: