امام صادق(ع):
«لَمْ أرَ بَاکِیاً اَحسَنَ تَبَسُّماً مِنَ الْقَلَمِ![۱]
هیچ گریانی را ندیدم که همچون قلم به زیبایی تبسّم کند!»
شرح کوتاه
قلم گویای عواطف و ترجمان خرد آدمی است.
قلم بنیانگذار تمدّنها و گردانندهی چرخهای جامعه است.
قلم در گریههای مداوم خود شرح دردهای جانکاه انسانها میگوید و در تبسّمی که همواره در میان دو لب دارد، نشاط عشق و شوق حیات و رمز زندگی و هزارگونه زیبایی نهفته است.
ولی افسوس، همین قلم هنگامی که به دست نا اهل افتد، از قطرههای اشکش، قطرههای خون میریزد و تبسّمش نیشخندی است بر عالیترین ارزشهای انسانی!
چه جنایتها که زاییدهی قلمهاست و چه ظلمها و ستمها که از گردش قلمها حاصل شده!
آفرین بر قلمهایی که در مسیر حق حرکت میکند که آفرینندهی نیکبختیهاست!
خودآزمایی
هنگامی که قلم به دست نا اهل افتد، چه روی میدهد؟
پینوشت
[۱]. نور الحقیقة و نور الحدیقه، صفحهی ۱۰۹.
دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت
آیت الله العظمی ناصر مکارم شیرازی