دو رمز تکامل و پیشرفت انسان

امام صادق(ع):
«اَلْمُؤْمِنُ بَیْنَ مَخَافَتَیْنِ: ذَنْبٌ قَدْ مَضَی لا یَدْرِی ما صُنْعُ اللهِ فِیهِ وَ عُمْرٌ قَدْ بَقِیَ لا یَدرِی مَا یَکْتَسِبُ فِیهِ مِنَ الْمَهَالِکِ.[۱]
انسان با ایمان همواره از دو چیز نگران است: از گناهان گذشته‌ی خود که نمی‌داند خدا با او چه رفتار می‌کند و از عمر باقیمانده که نمی‌داند چه خطراتی در پیش دارد. 

بارزترین نشانه‌ی ایمان، احساس مسؤولیّت است، احساس مسؤولیّت در برابر اعمالی که انجام داده و احساس مسؤولیّت در برابر وظائف و تکالیفی که در پیش دارد.
آن کس که این دو احساس را دارد همواره به فکر جبران کوتاهی‌های گذشته است و همچنین در فکر پیدا کردن بهترین راه ممکن برای استفاده از فرصت‌های باقیمانده؛ و این هر دو رمز تکامل و پیشرفت یک انسان با یک ملّت است.
مردمی که نه به اعمال گذشته می‌اندیشند و نه به فکر ساختن آینده‌اند، افرادی بینوا و بدبختند.

دو رمز تکامل و پیشرفت یک انسان را بیان کنید.

 

[۱]. اصول کافی، جلد دوم، صفحه‌ی ۷۱ (کتاب الایمان والکفر، باب الخوف والرّجاء، حدیث ۱۲).