تعداد آیات: 182 ـ کلمات: 867 ـ حروف: 3903
سورهی مکّی
(بعد از سورهی «انعام» نازل شده است)
نامگذاری
به مناسبت آیهی نخستین سورهی مبارکه که خداوند به فرشتگان به صف کشیده یا صفوف منظّم رزمندگان و مجاهدان اسلام و یا به پرندههائی که در آسمان با صف منظّمی پرواز میکنند سوگند یاد کرده است به نام «صافّات» نامگذاری شده است.
در فضیلت سورهی مبارکه حضرت سیّد عالم(ص) میفرماید: هر کس آن را بخواند به عدد هر جنّ و شیطان ده حسنه برایش نوشته میشود[1] و شیاطین سرکش از او دور میگردند.[2]
و در خواص و فضائل دیگر آن از امام صادق(ع) مروی است: کسی که سورهی صافّات را در هر جمعه بخواند از هر آفتی محفوظ میماند و هر بلائی در زندگی دنیا از او دفع میگردد و نزد خداوند وسیعترین روزی را نصیب وی میفرماید و در مال و فرزندان و بدن گرفتار زیانهای شیطان رجیم و گردنکشان عنود نمیسازد و چنانچه در آن روز و شب از دنیا برود حکم شهید را خواهد داشت.[3]
همچنین قاری این سورهی مبارکه در دنیا و آخرت صاحب شرف و عزّت و جاه خواهد بود.[4]
امام موسی بن جعفر(ع) میفرماید: تلاوت این سورهی مبارکه در نزد محتضر باعث آسایش و راحتی جان دادن او میباشد.[5]
و به سند معتبر از حضرت امیر(ع) منقول است: کسی که بخواهد او را در قیامت پاداش کامل و پیمانه را پُر بدهند باید که آیات پایانی این سورهی مبارکه را بعد از هر نماز بخواند:
«سُبْحانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ وَ سَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ وَ الحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ».[6]
و به روایتی دیگر از امام صادق(ع) این آیات شریفه را هنگام برخاستن از مجلس بگوید.[7]
پی نوشت: