تعداد: آیات 75 ـ کلمات 118 ـ حروف 4871
سورهی مکّی جز آیات مدنی 52، 53 و 54
(بعد از سورهی «سبأ» نازل شده است)
نامگذاری
به مناسبت اینکه از آیهی(70) تا پایان سورهی مبارکه، روز رستاخیر و قیامت را که روز کیفر و پاداش است بیان میکند و کافران گروه گروه به دوزخ رانده میشوند و متّقیان نیز گروه گروه به بهشت روانه میگردند این سوره به نام «زُمَر» (گروهها و دستهها) موسوم گردیده است.
نامهای دیگر سورهی مبارکه را «غُرَف» و «سورۀالعرب» نیز گفتهاند.
فضائل و خواص
از پیامبر گرامی اسلام(ص) مروی است: کسی که سورهی زُمَر را قرائت کند خداوند امیدش را (از رحمت خود) قطع نمیکند و پاداش کسانی را که از خدا میترسند به او عطا میفرماید.[1]
و در روایتی دیگر میفرماید: کسی که این سورهی مبارکه را قرائت کند تمامی پیامبران و صدّیقان بر او درود میفرستند و برایش طلب مغفرت مینماید.[2]
و روی هم رفته در احادیث اسلامی اهمیّت زیادی در فضیلت و تلاوت این سورهی مبارکه داده شده است.
و در خواص و دیگر فضائل آن، امام صادق(ع) در حدیثی مفصّل میفرماید:
کسی که سورهی زُمَر را تلاوت نماید خداوند شرف دنیا و آخرت را نصیب وی کند و با نداشتن مال و قبیله، قدرت و شوکت بدو میبخشد آن چنان که هر کس او را ببیند هیبت و سطوتش بر دلش مینشیند و بدن او را بر آتش جهنّم حرام میفرماید... تا آخر حدیث با ثوابهای دیگر.[3]
پی نوشت: