مبارزه با طاغوت؛ یکی از اهداف بعثت پیامبران

 
وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِی كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ... (۳۶)
همانا در هر امتی پیامبری فرستادیم تا [اعلام کند که] خدا را بپرستید و از [پرستش] طاغوت بپرهیزید. (نحل، ۳۶)

 

 

در منطق دینی، حکومت و سلطنت از آنِ خداوند بوده و از میان انواع نظام‌های سیاسی موجود در جهان، تنها حکومت خدا بر مردم پذیرفته است. این نوع از حکومت، در رهبری پیامبران، امامان یا جانشینان بر حق ایشان متجلی می‌گردد. بنابراین، در کنار اهداف علمی و تربیتی وجود پیامبران، باید به اهداف سیاسی آن نیز اشاره کرد. قرآن کریم نه تنها سیاست را جدای از دین نمی‌داند؛ بلکه پیامبران را موظف به دخالت در امور سیاسی، تشکیل حکومت و رهبری همه جانبه‌ی بندگان می‌کند. این امر بدان جهت است که اجرای بسیاری از احکام اجتماعی و قضایی اسلام، تنها در پرتو در اختیار داشتن قدرت سیاسی برای رهبران رهبران دینی امکان‌پذیر است. از این رو، همه‌ی پیامبران به مبارزه با طاغوت عصر خود پرداخته و گاه در این راه به شهادت رسیده‌اند.

 

امام علی(ع):

خداوند متعال حضرت محمد(ص) را به پیامبری مبعوث کرد تا بندگانش را از پرستش و اطاعت دیگر بندگان (حاکمان طاغوت) خارج ساخته و به عبادت او را راهنمایی کنند.» کافی: ج۸ ص۳۸۶ ح۵۸۶.