سورهی مکّی جز آیات مدنی
10، 15 و 35
(بعد از سورهی «جاثیه» نازل
شده است)
نامگذاری
در آیهی (21) سورهی مبارکه که میفرماید: «هود، قوم خود (عاد) را در سرزمین احقاف از عذاب خدا بیم داد.» که از یک سرگذشت عبرتانگیز تاریخی و حادثهی مهم و آموزندهای حکایت دارد این سوره بدین مناسبت به نام «احقاف» (سرزمین قوم عاد) موسوم گردیده است.
«احقاف» در قسمت جنوبی عربستان
بوده و امروز آثاری از آن باقی نمانده است.
فضائل و خواص
از امام صادق(ع) مروی است: کسی که سورهی «احقاف» را هر روز یا هر جمعه قرائت کند خداوند وحشت را در دنیا از او برطرف مینماید و از هول و هراسهای قیامت نیز در امان خواهد بود.[1]
و در خبر دیگری میفرماید: «حم»ها ریحان و بوستان و دیبای قرآنند و قاری آنها از دهانش بوی مُشک ساطع میگردد و خداوند بر او و دوستان و همسایگان و خویشان وی ترحّم میفرماید و عرش و کرسی و ملائکهی مقرّبان برایش طلب مغفرت مینمایند.[2]
و در خواص آن آمده است: هر کس آن را بنویسد و همراه خود بدارد و یا بر طفل ببندد و یا آب نوشتهی آن را با (زعفران یا غیره) بیاشامد بدن او تندرست و نیرومند میگردد و نزد مردم محبوب و سخن وی در نزد دیگران مسموع و نیروی حافظهاش قوی خواهد گشت و طفل نیز به یاری خدا از حوادث مصون خواهد ماند.[3]
و کسی که این سورهی مبارکه را هنگام خواب در زیر بالش خود بگذارد به یاری حق تعالی در آن شب هیچ آفتی به او نمیرسد.[4]
و در «منتخب» و نیز «حرزالامان» آمده است؛ هر کس در مهلکه و بلا گرفتار شد سه مرتبه سورهی مبارکهی «احقاف» را قرائت کند به یاری حق تعالی از آن خلاصی خواهد یافت.[5]