امام موسیبن جعفر(ع):
«فَضْلُ الْفَقِیهِ عَلَی الْعَابِدِ کَفَضْلِ الشَّمسِ عَلَی الْکَواکِبِ![1]
برتری «عالم» بر «عابد» همانند برتری خورشید است نسبت بر ستارگان!»
ستارگان آسمان روشن هستند ولی نمیتوانند روشنی چندانی به ما بدهند و راه را برای ما مشخّص کنند؛ امّا آفتاب و اشعّهی طلایی و درخشانش، نه تنها حیات پرور و زندگی آفرین است بلکه راه را از بیراهه و شاهراه را از پرتگاه به همهی ساکنان زمین نشان میدهد؛ و چنین است فرق عالم و عابد.
«این» تنها گلیم خود را از آب بیرون میکشد و «آن» سعی میکند که غریقها را نجات بخشد، و این را نیز میدانیم که سیّارگان منظومهی شمسی از نورِ آفتاب بهره میگیرند، و اگر عالِمی نبود عابدی هم وجود نداشت!
گفتیم میان عالم و عابد چه فرق بود / تا اختیار کردی از آن، این فریق را
گفت آن گلیم خویش به در میبرد ز آب / وین سعی میکند که بگیرد غریق را
۱- برتری «عالم» بر «عابد» چگونه تشبیه شده است؟
[۱]. تحف العقول، صفحهی ۳۰۷.
دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت