لیلة المبیت و فضیلت حضرت علی(ع)

وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَآءَ مَرْضَاتِ اللهِ وَاللهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ (۲۰۷)
و از مردم کسی [مانند علی بن ابیطالب(ع)] است که جانش را برای خشنودی خدا می‌فروشد و خدا به بندگان مهربان است (بقره، ۲۰۷)

توضیح:

در بسیاری از روایات شیعه و سنّی نقل شده است که این آیه، در شأن امیرالمؤمنین علیّ بن أبی طالب(ع)، نازل شده که در «لیلة المبیت» در بستر پیامبر(ص) خوابید تا جان آن حضرت حفظ شود. «لیلة المبیت» شبی است که مشرکان قصد جان پیامبر(ص) را کرده بودند، ولی خداوند رسولش را از توطئه‌ی آنان آگاه ساخت و آن حضرت تصمیم به خروج از مکّه و هجرت به مدینه گرفت. در آن شب، پیامبر (ص) برای این‌که مشرکان از هجرتش آگاه نگردند، از پسرعمویش؛ حضرت علی(ع)؛ خواست تا در بستر وی بخوابد. آن حضرت فداکارانه این پیشنهاد را پذیرفت و این چنین جان خویش را برای حفظ جان پیامبر(ص) و جلب رضایت پروردگار در معرض خطر قرار داد. إبن أبی الحدید گوید: «این موضوع در حدّی از تواتر است که جز کافر یا دیوانه آن را انکار نمی‌کند.»

حدیث:

امام سجاد(ع): «أوَّلُ مَنْ شَرَی نَفْسَهُ لِلَّهِ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ؛ برترین کسی که جانش را در راه خدا فروخت، علی‌بن أبی‌طالب بود.» مناقب ابن شهر آشوب: ج۲ ص۶۴.

نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت