وقتی مروان، فرماندار مدینه، فرزدق شاعر را بیرون کرد، پناه به حضرت ابا عبدالله(ع) آورد، امام چهارصد دینار به او بخشید و او را مورد محبّت قرار داد. برخی به امام حسین(ع) اعتراض کردند که فرزدق شاعر خوش نامی نیست چرا به او کمک کردی؟. فرمود:
قال الامام الحسین(ع): إِنَّ خَیرَ مالِكَ ما وَقَیتَ بِهِ عِرْضَكَ، وَقَدْ أَصابَ رَسُولُ اللهِ(ص) كَعْبَ بْنَ زُهَیرٍ، وَ قالَ فى عَبّاسِ بْنِ مَرْداسِ: اقطعوا لسانه عنّی.
امام حسین(ع) فرمود: (بهترین اموال تو آن است که با آن آبروی خود را حفظ کنی، آنگاه که رسول خدا(ص) به کعب بن زهیر پاداش داد فرمود با پاداش دادن، زبان عباس بن مرداس را نسبت به من ببندید.)[۱]
[۱]. مناقب ابن شهرآشوب، ج 4، ص 65، بحارالانوار، ج 44، ص 189، عوالم بحرانی ج۱۷ ص ۶۲، ربیعالابرار ج ۴ ص ۲۷۴.
دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت
محمد دشتی