برای شناخت خوبیها و بدیها، بایدها و نبایدها، باید معیار و میزانی وجود داشته باشد تا انسانها خود را ارزیابی كنند، و میزان گرایش قلبی خود را بشناسند. خداوند بزرگ انسانهای كامل و معصوم را معیار و میزان دیگر انسانها قرار داد، تا خودسازی و تربیت ممكن باشد و موانع و آفات رهگیر انسان نباشد. رسول گرامی اسلام(ص) بارها و بارها اعلام فرمود: علی معیار شناخت حق و باطل است. و دوستی علی(ع) میزان شناخت مؤمن و منافق میباشد.
حضرت اباعبدالله(ع) نیز به این حقیقت روشن اشاره فرمود كه:
قال الامام الحسین(ع):
ما كُنَّا نَعْرِفُ الْمُنافِقینَ عَلی عَهْدِ رَسُولِ اللهِ(ص) اِلاَّ بِبُغْضِهِمْ عَلِیاً وَ وُلْدَهُ عَلِیهِ السَّلامُ.
امام حسین(ع) فرمود:
(در زمان رسول خدا(ص) منافقین را نمیشناختیم جز با دشمنی و كینه توزی آنان نسبت به علی(ع) و فرزندان او «كه درود خدا بر آنان باد»).[۱]
[۱]. عیون اخبار الامام الرضا(ع) ج2 ص72 حدیث 305، بحارالانوار ج39 ص302 ذیل حدیث 113.
دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت
محمد دشتی