در آیهی نخستین این سورهی مبارکه، انفطار (شکافتهشدن) آسمان که به معنای درهم ریختن این نظام قائم و پیش درآمدی بر رستاخیز و یکی از نشانههای قیامت میباشد بیان شده و به مناسبت آن بدین اسم «انفطار» نامیده گردیده است.
دیگر از نامهای آن «انفطرت» میباشد
که در اوّلین آیهی سورهی مبارکه است.
فضائل و خواص
از حضرت رسول اکرم(ص) مروی است: هر کس این سورهی مبارکه را قرائت کند خداوند در روز قیامت (همانند سورهی تکویر) هنگامی که نامهی عملش گشوده میشود او را رسوا نمیسازد و عیبهای وی را میپوشاند.[1]
همچنین میفرماید: خواندن آن، حسنات بیشمار دارد و جان دادن بر قاری آن آسان میگردد.[2]
و در حدیثی حضرت امام صادق(ع) میفرماید: کسی که دو سورهی «انفطار» و «انشقاق» را در نمازهای واجب یا مستحب بخواند هیچ حجابی او را از رحمت خدا حائل نمیشود و پیوسته (با چشمدل) به خدای خود مینگرد و در روز قیامت خداوند (با لطفش) به او نظر میافکند تا مردمان از حساب فارغ گردند.[3]
و نیز از حضرتش مروی است: هر کس این سورهی مبارکه را هنگام نزول باران بخواند به تعداد هر قطره که میبارد خداوند گناهان وی را میآمرزد.[4]
همچنین کسی که این سورهی مبارکه را تلاوت کند به عدد هر قطره بارانی و به تعداد هر قبری برای او حسنه نوشته میشود.[5]
و در خواص آن آمده است: چنانچه انسان اسیر و دربند و یا زندانی و یا از کسی ترسناک باشد آن را زیاد بخواند و با خود داشته باشد به یاری حقتعالی از آن رهائی مییابد.[6]
همچنین تلاوت این سورهی مبارکه بر چشمی که درد دارد و یا ضعیف و کمدید باشد به یاری خدا باعث تقویت و بهبود آن میگردد.[7] و چنانچه کسی در کاری درمانده باشد آن را هفتاد مرتبه قرائت کند از آن خلاصی یابد.[8]