تعداد: آیات 30 ـ کلمات 39 ـ حروف 584
سورهی مکّی
(بعد از سورهی «لیل» نازل شده است)
نامگذاری
این سورهی مبارکه به مناسبت نام فجر (سپیدهی صبح) که در آیهی اول، خداوند بدان سوگند میخورد ـ سوگند به انفجارِ نور در خیمهی ظلمت شب ـ بدین اسم «فجر» نامیده شده است.
فضائل و خواص
از حضرت سَرور عالم(ص) مروی است: کسی که این سورهی مبارکه را در دههی ذیحجّه هر شب بخواند خداوند گناهان او را میبخشد و اگر در این روزها بمیرد بیحساب وارد بهشت میگردد. [1]
و کسی که آن را در روزهای دیگر بخواند برای او نوری در روز قیامت خواهد بود.[2]
همچنین حضرت میفرماید: هر کس این سورهی مبارکه را تلاوت کند خداوند به تعداد تمام کسانی که این سوره را خوانده و میخوانند گناهان او را میبخشد.[3]
و در حدیثی حضرت امام صادق(ع) میفرماید: سورهی فجر را در نمازهای واجب و مستحب بخوانید که آن، سورهی حسین بن علی(ع) است. هر کس آن را بخواند روز قیامت در بهشت در درجهی امام حسین(ع) (و در معیّت حضرتش) خواهد بود.[4]
و جالب آن که سورهی «وَالفَجر» بعد از سورهی «وَاللَّیل» نازل شده همانگونه که در طبیعت سپیدهدم فجر بعد از شب فرا میرسد. آری قیام کربلای حسین(ع) خود انفجار فجری از ایمان و جهاد در ظلمت شب جور و شرک بنیامیّه بود و همچنان که با فجر و آغاز روز، حرکت و حیات مردم شروع میشود، با خون حسین(ع) و یارانش در عاشورا اسلام جان تازهای گرفت و حیاتی مجدّد یافت.
و در خواص آن حضرت امام صادق(ع) میفرماید: کسی که این سورهی مبارکه را هنگام طلوع فجر یازده بار قرائت کند تا طلوع فجر روز بعد از بلاها و از هر چه ترس و هراس دارد ایمن خواهد بود.[5]
همچنین اگر کسی پیش از نزدیکی با همسرش آن را یازده مرتبه بخواند خداوند فرزند نیکوئی (و در روایت دیگر فرزند ذکوری) به او عطا میفرماید که نورچشمی برای وی خواهد بود.[6]
پینوشتها:
[1]. مجمعالبیان.
[2]. مجمعالبیان.
[3]. تفسیر برهان، خواصالآیات ص 152.
[4]. اِقرَؤُا سُورَۀ الفَجرِ فی فَرائِضِکُم و نَوافِلِکُم فَاِنَّها سُورۀُ الحُسینِ بنِ عَلیً(ع) مَن قَرَأها کانَ مَعَ الحُسَینِ(ع) فی دَرَجَۀٍ مِنَ الجَنَّۀِ إنَّ اللَه عزیزٌ حکیمٌ (سفینه ج 2 ص 419).
[5]. ثوابالاعمال ص 276.
[6]. خواصالایات ص 152.
دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت
آیت الله سیّد علی لواسانی