تعداد: آیات 9 ـ کلمات 33 ـ حروف 134
سورهی مکّی
(بعد از سورهی «قیامت» نازل شده است)
نامگذاری
به مناسبت کلمهی هُمَزه (عیبجو و طعنهزن) که در این سورهی مبارکه آمده بدین اسم «هُمَزه» نامگذاری شده است.
فضائل و خواص
از حضرت ختمی نبوّت(ص) روایت است: کسی که این سوره را تلاوت کند به عدد هر یک از کسانی که پیامبر(ص) و یارانش را استهزاء کردهاند ده حسنه به او پاداش داده میشود.[1]
و در خواص آن حضرت امام صادق(ع) میفرماید: هر کس آن را در نماز واجب بخواند، فقر و تنگدستی او برطرف میشود و روزی و معیشت وی فراخ میگردد و گرفتار مرگهای بد نخواهد شد.[2]
و نیز از حضرتش مروی است: جهت دفع و بستن زبان بدگویان این سورهی مبارکه را بیست و یک بار تلاوت نمایند، و اگر آن را بنویسند و همراه خود بردارند همین نتیجه را خواهد داشت.[3]
همچنین هرگاه آن را بر کسی که درد چشم دارد (همواره) تلاوت کنند با توکّل و به یاری حق از ناراحتی رهائی مییابد. [4]
دیگر از خواص آن، اگر سوره مبارکه را بر آدمِ نظرخورده بخوانند به یاری خدا باعث دفعِ نظر میگردد.[5]
پینوشتها:
[1]- مجمعالبیان.
[2]- ثوابالاعمال ص 283.
[3]- خواصالآیات ص 163.
[4]- مصباح ص 461، تفسیر برهان.
[5]- خواصالآیات ص 163، تفسیر برهان.
دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت
آیت الله سیّد علی لواسانی