تعداد: آیات 112 ـ کلمات 1177 ـ حروف 5093
سورهی مکّی
(بعد از سورهی «ابراهیم(ع)» نازل شده است)
نامگذاری
به مناسبت اینکه در آغاز این سورهی مبارکه اساس دعوت پیامبران و فرجام پیروان و مخالفان و موضعگیری خصمانهی مشرکین آمده و نیز در ضمن سوره یادی از سرگذشت انبیاء عظام «ابراهیم، لوط، اسحاق، یعقوب، نوح، داوود، سلیمان، ایوب، اسماعیل، ادریس، ذاالکِفل، یونس، زکریّا و یحیی(ع)» به میان آمده بدین اسم «انبیاء(ع)» نامگذاری شده است.
از حضرت رسول اکرم(ص) روایت است هر کس سورهی انبیاء را بخواند خداوند حساب او را آسان میکند و هر پیامبری که نام او در قرآن آمده به وی سلام کرده با او مصافحه مینماید و در بهشت از رفقای ایشان خواهد بود.[1]
و در خواص آن آمده است: هر کس که بیمار باشد یا پریشانی بسیار داشته یا بیخوابی عارض او شده این سورهی مبارکه را بنویسد و همراه خود بردارد از آنها رهائی مییابد.[2]
و حضرت امام صادق(ع) میفرماید: کسی که سورهی انبیاء را از روی عشق و علاقه بدان تلاوت نماید مانند کسی است که با تمامی پیامبران در باغهای پر نعمت بهشت همدم و همنشین بوده و در دنیا نیز در نزد مردم وقار و ابهّت خواهد داشت.[3]
پی نوشت:
آیا درست شنیدم؟؟
بی زحمت اگر جواب بدین ممنون میشم.