نورانیت امام عصر(عج) در قلوب بسیاری از مردم عصر حاضر

﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا مَنْ یَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِی اللهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَیُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِینَ یُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللهِ وَلَا یَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ذَلِكَ فَضْلُ اللهِ یُؤْتِیهِ مَنْ یَشَاءُ وَاللهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ﴾؛[1]
با عرض تبریک و تهنیت عید سعید ولادت امام یازدهم حضرت ابومحمّد الحسن العسکری‌(ع) به پیشگاه فرزند بی‌مانند آن حضرت و به عموم شیعیان و به‌ ویژه حضّار محترم.
با عرض سلام به محضر عزیزان و ارادتمندان چاکر درگاه اقدس و اعلی و اشرف امام مبین و حصن حصین و غیاث مضطرّ مستکین، وارث انبیا و مرسلین و مقصود از ﴿فَمَنْ یَأْتِیکُمْ بِمَاءٍ مَعِینٍ﴾[2] و مطلوب اولیای کاملین، حضرت بقیّةالله فی الارضین مولانا المهدی -‌ علیه سلام الله تعالی و سلام ملائکته المقرّبین و رسله اجمعین - که در این جلسه و محفل پرفیض ولایی افتخار شرکت یافته‌اید و این برنامه را گرامی می‌دارید.
با الهام از این آیه‌ی شریفه که همواره و در هر عصر و زمان، امیدبخش دل‌های مأیوس و حیات‌آفرین احساسات مُرده است و مخصوصاً در عصر غیبت،‌ منتظران حقیقی ظهور را نوید‌دهنده و نگه‌دار مواضع دینی و مذهبی است، این کلمه را تقدیم می‌دارم.
 

گرایش مقدّس و اقبال پاک و روحانی جامعه و خصوصاً علاقه‌ی محکم نسل جوان به حفظ هویّت مذهبی و فرهنگ عالی انسان‌ساز و معرفت‌بخش مهدویت و آشنایی با ابعاد و جوانب گسترده‌ی آن در عصر حاضر و در میان این‌همه تبلیغات مسموم و هجوم فرهنگ‌های جاهلی و غربی، حقیقت و واقعیتی است که این آیه‌ی شریفه، ما و همه‌ی مسلمانان را در هر عصر و زمان به آن نوید می‌دهد که در هر شرایط و اوضاع سخت و ناگوار و هجوم و حمله‌ی هر دشمن به ظاهر نیرومند و ارتداد هرکس و هر عدّه از دین خدا، پایدار بمانند و بدانند که خدا کسانی و مردمانی را می‌آورد که آنها را دوست می‌دارد و آنها خدا را دوست می‌دارند و نسبت به مؤمنان، متواضع، مهربان و فروتن و نسبت به کفّار با عزّت و امتناع از تسلیم می‌باشند.
 

یکی از مصادیق بارز این وعده‌ی الهی در زمان ما قوّت نورانیت ولایت امام عصر‌(ع) در قلوب بسیاری از مردم، از زن و مرد و پیر و جوان است؛ مجامعی که به نام نامی و اسم گرامی آن حضرت تشکیل می‌شود حضور مردم در آن بیشتر است. منابر و سخنرانی‌هایی که پیرامون خصائص و بشارات ظهور آن یگانه دوران برگزار می‌شود مستمعانش بیشتر و شنونده‌اش زیادتر است؛ کتاب‌هایی که در ارتباط با هرکدام از ابعاد وجودی و شخصیّت آن امید مستضعفان و نجات‌بخش جهان باشد جذّاب‌‌تر است و یکی از نمونه‌های آن، گرایش جدید و معنادار عموم به حضور در مسجد مقدّس جمکران، نماز و عرض نیاز و توسّل در آن مسجد است.
 

چه کسی این خلق عظیم و گروه‌های گوناگون را از هر قشر و طبقه به این ابراز علاقه‌ی بسیار شکوهمند برانگیخته است؟
این جلوه‌ها و حضورها و مجامع را چه کسی غیر از ملهم حقیقی آن که برحسب این آیه‌ی شریفه، خداوند متعال است رهبری می‌نماید؟
 

در میان این‌همه نعره‌های فساد و دعوت‌های ضدّاخلاق و ضدّدین و مذهب، در میان این‌همه تشویق و ترغیب به تضعیف شخصیّت اسلامی جامعه و تلاش برای اختلاط زن و مرد و مبارزه با حجاب و ترک سنّت‌ها و ارزش‌های اسلامی که حتّی با عرضه‌ی لباس‌های ضدّعفّت و مانتوهای کذایی و حمایت بعضی از بدحجابی و در میان این‌همه تشویق از طبقه‌ی مطرب، خواننده و نوازنده به اسم هنر و در میان مفاسد دیگر که همه را رادیوهای بیگانه و عوامل استکبار و استعمار، رهبری می‌نمایند، امروز این تابلوهای یااباصالح المهدی و این مجامع و دلباختگی جوانان عزیز از قشر دانشجو، کارگر و پیشه‌ور و غیره همه نویدبخش این است که نور اسلام، خاموش نمی‌شود و قلوب پاک مؤمنین به مددهای غیبی محکم است و کسانی که فریفته‌ی ابتذال فرهنگ‌های منحط غربی و عمّال مستکبران هستند محکوم می‌باشند.
گوارا باد بر شیعیان آن حضرت در این عصر غیبت و امتحان این خلوص و ایمان و این مقاومت و استقامت و گوارا باد بر آنها این حال شوق و اشتیاق و تعهّد به کسب رضای آن عزیز خدا و عدالت‌گستر جهان؛
«طُوبَی لِلصَّابِرِینَ فِی غَیْبَتِهِ، طُوبَی لِلْمُتَّقِینَ عَلَى مَحَجَّتِهِمْ أُولَئِكَ وَصَفَهُمُ اللهُ فِی کِتَابِهِ وَ قَالَ: ﴿الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ﴾[3] وَ قَالَ: ﴿أُوْلَئِكَ حِزْبُ اللهِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ اللهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ﴾[4]».[5]
این ‌همه مؤسسات و بنیاد‌های خیری و علمی که به نام حضرت صاحب‌الامر‌(ع) تأسیس می‌شود نمونه‌ای از این شور و حضور است.
«اَللَّهُمَّ إِنَّا نَرْغَبُ إِلَیْكَ فِی دَوْلَةٍ کَرِیمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلَامَ وَأَهْلَهُ، وَتُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَأَهْلَهُ، وَتَجْعَلُنَا فِیهَا مِنَ الدُّعَاةِ إِلَى طَاعَتِكَ».[6]
وَالسَّلَامُ عَلَیْكُمْ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرکَاتُهُ
 

1- آیه‌ی شریفه 54 سوره مائده، ما و همه‌ی مسلمانان را در هر عصر و زمان به چه نوید می‌دهد؟
2- یکی از مصادیق بارز این وعده‌ی الهی در زمان ما چیست؟
3- در میان این‌همه فساد و دعوت‌های ضدّاخلاق و ضدّدین، امروزه این مجامع و دلباختگی جوانان و سایر مردم، همه نویدبخش چیست؟
 

 

[1] - مائده، 54. «ای کسانی که ایمان آوردید؛ هرکس از شما که از دینش مرتدّ شود، پس خداوند گروهی را برمی‌انگیزد که آنان را دوست دارد و آنان نیز خداوند را دوست دارند؛ نسبت به مؤمنان، فروتن و نسبت به کافران، سرفراز و مقتدرند؛ در راه خداوند، جهاد می‌کنند و از ملامت ملامت‌کنندگان نمی‌هراسند؛ این فضل خداست به هرکس که بخواهد عطا می‌کند و خداوند، وسعت‌دهنده و داناست».
[2] - ملک، 30. «اگر آب در زمین فرو رود [و ناپدید گردد] چه کسی برای شما آب روان می‌آورد؟».
[3] - بقره، ۳.
[4] - مجادله، ۲۲.
[5] - خزاز قمى، کفایة‌الاثر، ص60؛ مجلسی، بحارالانوار، ج36، ص306؛ ج52، ص143؛ بحرانی اصفهانی، عوالم‌العلوم، ص122. «خوشا به حال صابران در غیبت او؛ خوشا به حال پرهیزکاران در طریقت‌شان؛ همان‌ها که خداوند آنان را در کتاب خویش این‌گونه وصف فرموده است: «کسانی که به جهان غیب ایمان آوردند» و فرمود: « آنان حزب‌الله‌اند؛ آگاه باشید که به‌راستی حزب‌الله، رستگارانند».
[6] - کلینی، الکافی، ج3، ص424؛ طوسی، تهذیب‌الاحکام، ج3، ص111؛ همو، مصباح‌المتهجد، ج2، ص581؛ ابن‌طاووس، اقبال‌الاعمال، ج1، ص142 ؛ کفعمی، البلد‌الامین، ص195؛ همو، المصباح، ص581؛ مجلسی، زاد‌المعاد، ص89. (دعای افتتاح). «بارخدایا! به‌راستی ما در دولتی کریمه به‌سوی تو راغبیم که اسلام و اهلش در آن عزیز و نفاق و اهلش در آن خوار گردند و ما را در آن دولت از دعوت‌کنندگان به طاعت خود قرار دهی».