بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیلَةِ الْقَدْرِ (۱) وَمَآ أَدْرَاكَ مَا لَیلَةُ الْقَدْرِ (۲) لَیلَةُ الْقَدْرِ خَیرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ (۳) تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ (۴) سَلَامٌ هِی حَتَّىٰ مَطْلَعِ الْفَجْرِ (۵)
به نام خداوند بخشندهی مهربان*. ما قرآن را در شب قدر نازل کردیم. (۱) تو چه میدانی شب قدر چیست؟ (۲) شب قدر، بهتر از هزار ماه است. (۳) فرشتگان و روح در آن شب به اذن پروردگارشان برای [تقدیر و تنظیم] هر کاری نازل میشوند. (۴) این شب تا برآمدن سپیدهدم [سراسر] سلام و رحمت است. (۵) (قدر)
تاریخ گواه بر آن است که قرآن به طور تدریجی و در طول بیست و سه سال بر رسول خدا(ص) نازل شده است. از سویی، در آیهی ۱۸۵ و نیز آیات ابتدایی سورهی قدر و دخان آمده است که تمام قرآن در ماه رمضان و در شب قدر نازل شده است. از این دو مطلب فهمیده میشود که قرآن دارای دو نزول بوده است: ۱ـ نزول تدریجی: که در قرآن غالباً از آن به «تنزیل» یاد میشود. (اسراء، ۱۰۶) ۲ـ نزول دفعی: که در قرآن از آن به «إنزال» یاد میشود. حقیقت نزول دفعی قرآن در کتب مربوطه تبیین شده است.
امام باقر(ع): «ای شیعیان! با سورهی قدر بر مخالفان خود احتجاج کنید که بر آنان پیروز خواهید شد. این سوره، حجت خدا بر مردم پس از رسول خداست.» کافی: ج۱ ص۲۴۹ ح۶.