... وَنَزَّلْنَا عَلَیكَ الْكِتَابَ تِبْیانًا لِّكُلِّ شَیءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً وَبُشْرَى لِلْمُسْلِمِینَ (۸۹)
...و این کتاب را بر تو نازل کردیم که بیانگر هر چیزی و هدایت و رحمت و مژدهای برای تسلیم شدگان [به فرمانهای خدا] است. (نحل، ۸۹)
قرآن کریم از هیچ مطلبی که در راه رشد و کمال آدمی نیاز باشد، فروگذار نکرده است. هیچ موضوعی نیست که در قرآن برای آن راهکار دینی ارائه نشده باشد؛ اگرچه این راهکار به صورت بیانی کلی و فراگیر باشد. همچنین قرآن رحمتی بزرگ و بشارتی وصفناشدنی برای مؤمنان است. آنان که تسلیم محض پروردگار جهانیان هستند و از زلال جاری قرآن، جرعههای گوارای معرفت را مینوشند.
امام صادق(ع): «إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَنْزَلَ فِی اَلْقُرْآنِ تِبْیانَ كُلِّ شَیءٍ حَتَّى وَ اللَّهِ مَا تَرَكَ اللَّهُ شَیئاً یحْتَاجُ إِلَیهِ الْعِبَادُ حَتَّى لاَ یسْتَطِیعَ عَبْدٌ یقُولُ لَوْ كَانَ هَذَا أُنْزِلَ فِی اَلْقُرْآنِ إِلَّا وَ قَدْ أَنْزَلَهُ اللَّهُ فِیهِ؛
به درستی که خداوند متعال در قرآن برای هر چیز در قرآن بیان روشنی قرار داد تا جایی که به خدا سوگند! چیزی را باقی نگذاشت که بندگان به آن احتیاج داشته باشند؛ بهگونهای که مطلبی نیست که بندهای بتواند عذرتراشی کرده و بگوید: اگر این مطلب در قرآن نازل شده بود [من به آن عمل میکردم.]» کافی: ج۱ ص۵۹ ح۱.