سخن امام حسین(ع) به فرزند مسلم بن عقیل

آزاد گذاشتن فرزند مسلم بن عقیل

برای آنکه قیام کربلا یک قیام برخواسته از عشق و ایمان و انتخاب باشد، امام حسین(ع) در لحظه لحظه‌ی قیام کربلا، سعی داشت تا یاران خود را آگاه سازد، با آنان اتمام حجّت کند، تا خود راه خدا را برگزینند و به سوی شهادت پرواز کنند. در روز عاشورا، وقتی عبدالله پسر مسلم بن عقیل اجازه‌ی نبرد خواست، امام به او فرمود:

حدیث

قال الامام الحسین(ع):

أَنْتَ فی حِلٍّ مِنْ بَیْعَتی حَسْبُکَ قَتْلُ أَبیکَ مُسْلِمٍ خُذْ بِیَدِ أُمِّکَ وَاخْرُجْ مِنْ هذِهِ الْمَعْرَکَۀِ.[۱]
امام حسین(ع) فرمود: (ای فرزند مسلم! من بیعت را از شما برداشتم، همان جانبازی مسلم برای تو بس است، دست مادرت را بگیر و از این معرکه جنگ بیرون برو.)
با اینکه نبرد آغاز شده بود و جمعی از یاران به شهادت رسیده بودند، امّا امام از آگاهی دادن و اتمام حجّت دست بر نمی‌داشت.

پی نوشت

[۱]. معالی السبطین ج۱ ص۴۰۲، ناسخ التواریخ، ج۲ ص ۳۱۷.
مقتل الحسین(ع) خوارزمی ج۲ ص۳۳، کتاب لهوف ابن طاووس ۱۱۹، بدایه و نهایه ج۸ ص۲۰۳، بحارالانوار ج۴۵ ص ۵۱، عوالم بحرانی ج۱۷ ص ۲۹۳، اعیان الشیعة ج۱ ص۶۰۹، دمعة الساکبة ج۴ ص۳۴۳.

دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت

محمد دشتی