خشنودی پیامبر(ص) در آخرت

وَلَسَوْفَ یعْطِیكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى (۵)
و به زودی پروردگارت بخششی به تو خواهد کرد تا خشنود شوی. (ضحی، ۵)

 

 

بالاترین اکرام به پیامبر گرامی اسلام(ص) ـ که خداوند متعال در آیه‌ی فوق از آن خبر داده است ـ این است که در دنیا و آخرت از فضل و زحمت خود به اندازه‌ای بر آن حضرت عطا می‌کند که وی راضی و خشنود خواهد شد. در دنیا، آیین وی را جهانی و جاودانی کرده و در آخرت مشمول مواهب خاص خواهد گردید. همان‌گونه که می‌دانیم، آن حضرت دلسوزترین مردم به امتش بود؛ تمام تلاش خویش را معطوف هدایت آنان کرده و بزرگ‌ترین آرزویش سعادتشان بود. به همین دلیل، خشنودی کامل وی نیز در گرو هدایت امتش بود. به همین دلیل، خشنودی کامل وی نیز در گرو هدایت امتش است. از این رو، در برخی روایات این آیه امیدبخش‌ترین آیه‌ی قرآن معرفی شده است؛ زیرا خیر از قبولی شفاع آن حضرت نسبت به گناه‌کاران دارد؛ گناه‌کارانی که ولایت خداوند و پیامبرش را بر خویش پذیرفته‌اند، ولی دچار لغزش‌های نفسانی گشته و اسیر هوا و هوس گردیدند.

 

 

پیامبر اکرم(ص):

هر پیامبرى به درگاه خدا دعایى كرده و از او چیزى خواسته است، امّا من خواهش خود [از خدا ] را براى شفاعت امّتم در روز قیامت نگه داشته‌ام. خصال:‌ص۲۹ ح۱۰۳.