یا أَیهَا الَّذِینَ ءَامَنُوا اسْتَجِیبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا یحْییكُمْ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللهَ یحُولُ بَینَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَیهِ تُحْشَرُونَ (۲۴)
ای اهل ایمان! هنگامی که خدا و پیامبرش شما را به حقایقی که به شما [حیات معنوی و] زندگی [واقعی] میبخشد، دعوت میکنند اجابت کنید، و بدانید که خدا میان آدمی و دلش حایل میشود [تا حق را باطل و باطل را حق مپندارد] و مسلماً همهی شما به سوی او محشور خواهید شد. (انفال، ۲۴)
همانگونه که گفته شد، خداوند متعال اطاعت و پیروی مطلق از کردار و گفتار پیامبر اکرم(ص) را بر همهی مؤمنان واجب نموده است. این اطاعتپذیری نه تنها موجب رشد و کمال معنوی بندگان میگردد؛ بلکه به آنان حیات واقعی بخشیده و دلهایشان را بیدار میسازد.
از آیهی فوق فهمیده میشود: اولاً هدف اصلی از ادیان آسمانی، حیاتبخشیدن همهجانبه به انسانهاست؛ ثانیاً حیات واقعی از منظر قرآن به معنای رشد عقلی و بیداری دلهاست و تنها در بندگی خداوند و اطاعت از انبیاء تحقق مییابد؛ ثالثاً محتوای دعوت پیامبر(ص) عیناً با دعوت خداوند مطابقت مینماید. (لفظ «دَعاکُم» به صورت مفرد آمده است.)
امام علی(ع) ـ در وصف پیامبر(ص) ـ:
«طَبیبٌ دَوّارٌ بطِبّهِ؛ او طبیبی است که به دنبال بیماران گشته تا آنان را درمان نماید.» نهجالبلاغه: خطبه 108.