جاودانگی قرآن

اوصاف و ویژگی‌های قرآن

جاودانگی قرآن

...وَأُوحِی إِلَی هَذَا الْقُرْءَانُ لِأُنذِرَكُمْ بِهِ وَمَنْ بَلَغَ... (۱۹)
...و این قرآن [که گواهی خدا بر حقّانیت نبوّت من است] به من وحی شده تا به وسیله‌ی آن شما و هر کس را که این قرآن به او می‌رسد بیم دهم... (انعام، ۱۹)

توضیح:

قرآن کتابی فراعصری و جهان شمول است. پیام قرآن پیام مبتنی بر فطرت و عقل انسان‌ها در طول اعصار و قرون است. محتوای غنی و ژرف قرآن، دانشمندان علمی جهان را متعجب و شگفت‌زده می‌کند. طراوت در سخن و بیان تأثیرگذار قرآن، اجازه نمی‌دهد تا حلاوت تلاوت آن از بین برود. آیه‌ی فوق ـ علاوه بر خاتمیت پیامبر(ص) ـ بر فراعصری بودن و جاودانگی قرآن نیز دلالت می‌کند. این مطلب از وسعت مفهوم «وَ مَن بَلَغَ: تمام کسانی که این سخن به آن‌ها می‌رسد.» فهمیده می‌شود.

حدیث:

امام صادق(ع):

«إنَّ اللَّهَ لَمْ یُنْزِلهُ لِزَمَانٍ دُونَ زَمَانٍ وَ لَا لِنَاسٍ دُونَ نَاسٍ فَهُوَ فِی كُلِّ زَمَانٍ جَدِیدٌ وَ عِنْدَ كُلِّ قَوْمٍ غَضٌّ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ؛ خداوند قرآن را برای زمان یا مردم خاصی نازل نکرد. از این رو، در هر عصری جدید و تازه و برای هر قومی، باطراوت است تا روز قیامت.» 

پی نوشت

عیون أخبارالرضا: ج2 ص87 ح32.