إِنَّ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِن قَبْلِهِ إِذَا یتْلَى عَلَیهِمْ یخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ سُجَّدًا (۱۰۷)
همانا کسانی که پیش از [نزول] آن معرفت و دانش یافتهاند، زمانی که بر آنان میخوانند، سجدهکنان به رو در میافتند. (اسراء، ۱۰۷)
تلاوت قرآن کریم آدابی دارد که شایسته است عموم مسلمانان به آن توجه نمایند تا از آثار و فواید معنوی تلاوت قرآن محروم نگردند. در مرحلهی نخست باید، خشوع و خضوع در برابر قرآن رعایت شود. مقصود از خشوع و خضوع، تأثر قلبی است که در اعضا و جوارح نیز نمایان میشود. قاری قرآن باید خود را در محضر خداوند احساس کرده و از تلاوت قرآن احساس تقرب به خدا بکند. وی باید هنگام تلاوت آیات دلنشین الهی، چنان متأثر و متذکر گردد که برحسب مضمون آیات، حالت حزن یا شادی برایش حاصل گردد و حقیقتاً از آیات قرآن بهرهمند گردد؛ بهگونهای که پس از پایان تلاوت در خود رشد معنوی را بیابد.
پیامبر اکرم(ص):
«إنَّ هذِهِ القُلوبَ تَصدَأُ كما یصدَأُ الحَدید. قیل: یا رَسولُ الله فَما جَلاؤُها؟ قالَ: ذِكرُ الله وَ تِلاوةُ القُرآن؛ این دلها نیز همانند آهن زنگار میبندد. عرض شد: ای رسول خدا! صیقل دهندهی آن چیست؟فرمود: یاد خدا و تلاوت قرآن.» دعوات راوندی: ص۲۷۳ ح۶۶۲.