خشوع و خضوع

إِنَّ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِن قَبْلِهِ إِذَا یتْلَى عَلَیهِمْ یخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ سُجَّدًا (۱۰۷)
همانا کسانی که پیش از [نزول] آن معرفت و دانش یافته‌اند، زمانی که بر آنان می‌خوانند، سجده‌کنان به رو در می‌افتند. (اسراء، ۱۰۷)

توضیح:  

تلاوت قرآن کریم آدابی دارد که شایسته است عموم مسلمانان به آن توجه نمایند تا از آثار و فواید معنوی تلاوت قرآن محروم نگردند. در مرحله‌ی نخست باید، خشوع و خضوع در برابر قرآن رعایت شود. مقصود از خشوع و خضوع، تأثر قلبی است که در اعضا و جوارح نیز نمایان می‌شود. قاری قرآن باید خود را در محضر خداوند احساس کرده و از تلاوت قرآن احساس تقرب به خدا بکند. وی باید هنگام تلاوت آیات دل‌نشین الهی، چنان متأثر و متذکر گردد که برحسب مضمون آیات، حالت حزن یا شادی برایش حاصل گردد و حقیقتاً از آیات قرآن بهره‌مند گردد؛ به‌گونه‌ای که پس از پایان تلاوت در خود رشد معنوی را بیابد.

حدیث: 

 پیامبر اکرم(ص):

«إنَّ هذِهِ القُلوبَ تَصدَأُ كما یصدَأُ الحَدید. قیل: یا رَسولُ الله فَما جَلاؤُها؟ قالَ: ذِكرُ الله وَ تِلاوةُ القُرآن؛ این‌ دل‌ها نیز همانند آهن زنگار می‌بندد. عرض شد: ای رسول خدا! صیقل دهنده‌ی آن چیست؟‌فرمود: یاد خدا و تلاوت قرآن.» دعوات راوندی: ص۲۷۳ ح۶۶۲.