۱ـ آگاهی از شهادت و آیندهی جهان
نسبت به آگاهی امام از سرانجام قیام کربلا، متفاوت نوشتند و اظهار نظرهای گوناگونی را مطرح کردهاند، امّا آنچه که از مبانی اعتقادی ما ریشه میگیرد آن است که: امام حسین(ع) از علم غیب برخوردار بوده و سرانجام حرکتهای سیاسی خود را میدانسته است، و با آگاهی لازم برای بیداری امّت اسلامی بسوی شهادت رفته است که اظهار داشت:
قال الامام الحسین(ع): وَالَّذی نَفْسُ حُسَیْنٍ بِیَدِهِ لایُهَنَّی ءُبَنی اُمَیَّۀَ مُلْکُهُمْ حَتّی یَقْتُلُونی، وَ هُمْ قاتِلی، فَلَوْقَدْ قَتَلُونی لَمْ یَصِلُوا جَمیعاً أَبَداً، وَلَمْ یَأْخُذُوا عَطاءً فی سَبیلِ اللهِ جَمیعاً اَبَداً، اِنَّ اَوَّلَ قَتیلِ هذِهِ الأمَّۀِ أَنَا وَ اَهْلُ بَیْتی، وَالّذی نَفْسُ حُسَیْنٍ بِیَدِهِ لاتَقُومُ السّاعَۀُ وَ عَلَی الْاَرْضِ هاشِمیٌّ یَطْرِفْ.[۱]
امام حسین(ع) فرمود: (سوگند به خدائی که جان حسین در دست اوست. حکومت بر بنی امیّه گوارا نخواهد شد تا مرا به شهادت برسانند و اگر مرا کشتند، هرگز همهی آنان به آرزوی خویش نخواهند رسید و هرگز کسی بخاطر خدا آنها را یاری نمیکند، اوّلین کشته این امّت، من و اهل بیت من خواهیم بود. سوگند به خدائی که جان حسین در دست اوست تا یک نفر از بنیهاشم زنده باشد قیامت برپا نخواهد شد).
[۱]. کامل الزیارات ص۷۴ حدیث ۱۳، بحارالانوار ج۴۵ ص ۸۸ حدیث ۲۵، اثباة الهداة ج۵ ص۱۹۷.
دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت
محمد دشتی