الف ـ آگاهی از بیوفائی مردم و حوادث کربلا
امام حسین(ع)، هم از بی وفائی و دنیاگرائی مردم اطّلاع دارد و هم از سرانجام قیام خود با خبر است و هم از جایگاه شهادت خود و یاران خود آگاه است، وقتی کاروان امام به سرزمین کربلا رسید اظهار داشت:
قال الامام الحسین(ع): اِنَّ النَّاسَ عَبیدُ الدُّنْیا وَالدّینُ لَعْقٌ عَلی ألْسِنَتِهِمْ یَحُوطُونَهُ مادَرَّتْ مَعائِشَهُمْ فَاِذا مُحِّصُوا بِالْبَلاءِ قَلَّ الدَّیّانُونَ..
امام حسین(ع) فرمود: (این مردم بردههای دنیا هستند و دین بازیچهی زبانشان میباشد، حمایت و پشتیبانی از دین تا آنجا است که زندگیشان در رفاه باشد، اما آنگاه که در بوتهی امتحان قرار گیرند دینداران کم خواهند بود).
سپس سؤال کرد: أَهذِهِ کَرْبِلا؟ آیا این سرزمین کربلاء است؟
پاسخ دادند: آری. امام فرمود:
هذا مَوْضِعُ کَرْبٍ وَ بَلاءٍ، هاهُنا مَناخُ رِکابِنا، وَمَحَطُّ رِحالِنا، وَمَقْتَلِ رِجالِنا وَمَسْفَکُ دِمائِنا.[۱]
(اسم اینجا دشواری و بلاء است، منزل کنید، اینجا بار انداز ما است، اینجا خوابگاه شتران ماست، اینجا مردان ما به شهادت میرسند، اینجا خونهای ما ریخته میشود).
[۱]. بحارالانوار ج۷۸ ص ۳۸۳، مقتل الحسین(ع) ج۱ ص۲۳۷، حلیة الاولیاء ج۲ ص۳۹.
دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت
محمد دشتی