زرارة بن صالح میگوید:
سه روز قبل از قیام حضرت اباعبدالله(ع) و حرکت آنحضرت به سوی عراق، خدمتش رسیدم، و از دوروئی و نفاق کوفیان صحبت کردم و گفتم که دلهای مردم با توست امّا شمشیرهای کوفیان بر ضدّ شماست. امام حسین(ع) اشارهای به سوی آسمان کرد، فرشتگان فراوانی را دیدم که جز خدا کسی تعداد آنها را نمیدانست.
آنگاه خطاب به من فرمود:
قال الامام الحسین(ع): لَوْلا تَقارُبُ الأشْیاءِ، وَ حُبُوطُ الْأْجْرِ لَقاتَلْتُهُمْ بِهؤُلاءِ، وَ لکِنْ أَعْلَمُ عِلْماً أَنَّ هُناكَ مَصْرَعی و مَصارِعُ أَصْحابی، لا یَنْجُو مِنْهُمْ إِلاَّ وَلَدی عَلیٌّ.[۱]
امام حسین(ع) فرمود: (اگر نبود علل و عوامل طبیعی هرچیز، و اجر باطل نمیشد، با این فرشتگان با دشمنان مبارزه میکردم، لکن به یقین میدانم که قتلگاه و خوابگاه من و خوابگاه اصحاب من، در آن زمین است و به راه دیگری نمیتوان رفت و از آن حوادث مرگبار جز فرزند من زینالعابدین کس رهائی نخواهد داشت).
[۱]. دلائل الامامة ۷۴، لهوف ۵۲۶، مثیرالاحزان ۳۹، بحارالانوار ج۴۴ ص ۳۶۴، عوالم بحرانی ج۱۷ ص۲۱۳.
دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت
محمد دشتی