پاسخ به منکران معاد
وَهُوَ الَّذِی یبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ یعِیدُهُ وَهُوَ أَهْوَنُ عَلَیهِ وَلَهُ الْمَثَلُ الْأَعْلَى فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَكِیمُ (۲۷)
و اوست که مخلوقات را میآفریند سپس آنان را [پس از مرگشان] باز میگرداند؛ و این [کار] برای او آسانتر است. و برترین وصفها در آسمانها و زمین ویژهی اوست و او توانای شکستناپذیر و حکیم است. (روم، ۲۷)
از دیرباز مهمترین دستاویز منکران معاد، بعید شمردن معاد بوده است. آنان همواره این اعتقاد را این چنین به سخره میگرفتند که چگونه ممکن است اجزای پوسیده و پراکندهی بدن آدمی دوباره زنده شود و به حرکت درآید. قرآن بارها بر این منطق پوچ، خط بطلان کشیده است. یکی از شیوههای رد این شبهه، یادآوری خلقت نخستین انسانهاست که علاوه بر این آیه، در آیات ۷۹ یس، ۳۳ احقاف، ۴۰ قیامت و... نیز آمده است.
در این آیه خداوند به منکران میگوید که آیا کسی که این جهان عظیم را از هیچ آفریده، نمیتواند انسانها را دوباره زنده کند؟! روشن است که بازآفرینی چیزی از ساخت و خلقت ابتدایی آن آسانتر است؛ البته این آسانی از منظر بندگان است و برای خداوند، کار آسان و سخت وجود ندارد.
امام سجاد(ع):
«العَجَبُ كُلُّ العَجَبِ لِمَن أنكَرَ النَّشأةَ الاُخرى و هُوَ یرَى الاُولى؛
شگفتا شگفتا! از کسی که آفرینش نخست را میبیند و آفرینش دیگر را منکر است.» کافی: ج۳ ص۲۵۸ ح۲۸.
نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت