پرده‌ای برابر دیدگان

در كلام بعضی از اهل معرفت دیدم كه مردی از امام راجع به تفسیر «كهیعص» سؤال می‌كند؛ امام می‌فرماید:
«لَوْ فَسَّرْتُ لَکَ لَمَشَیْتَ عَلَی الْماءِ»؛
«اگر من تفسیر همین حروف پنجگانه را برای تو بگویم، تو می‌توانی [به بركت آن] روی آب راه بروی».
یعنی سرّی در آن هست و آگاهی از آن، اثرش این است. خود قرآن نیز می‌گوید:
«وَ إذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَة حِجاباً مَسْتُوراً»؛[۱]
«در قرآن آیاتی هست كه قرائت آن سبب پوشیده ماندن انسان از چشم دیگرانی می‌شود كه ایمان نمی‌آورند».
امّا آن كدام است، ما نمی‌دانیم. این خطاب به رسول اکرم(ص) است كه وقتی تو قرائت قرآن كنی، ما بین تو و مردم پرده‌ای می‌افكنیم و آنها تو را نمی‌بینند و نمی‌توانند به تو لطمه‌ای بزنند. با این‌كه چشمانشان باز است و فضا روشن است و پرده‌ای هم به حسب ظاهر در بین نیست، تو مستور از آنها می‌شوی. امّا ما نمی‌دانیم كدام قسمت از آیات دارای این اثر است. این رمز و راز و سرّ آیات قرآن در دست امام زمان(ع) است. آن حضرت در عین این‌كه میان مردم است، مردم او را نمی‌بینند. یكی از راههایی كه امام(ع) خود را از نظر دیگران پنهان نگه می‌دارد و از شرّ دشمنان مصون می‌ماند، همین راه است.
در حالات خود رسول اكرم(ص) آمده است كه وقتی در مسجدالحرام با جمعی نشسته بودند؛ همسر ابولهب، كه مانند شوهرش از دشمنان كینه‌توز رسول اكرم(ص) بود، از دور پیدا شد، در حالی كه چوبی یا چیز دیگری در دستش بود و قصد ایذاء رسول اكرم(ص) را داشت.
یكی از كسانی كه در حضور آن حضرت بودند گفت: یا رسول‌الله، این زن بی‌حیا از دور می‌آید، خوب است شما از اینجا برخیزید و جای دیگری بروید. فرمود: او مرا نمی‌بیند. زن آمد و مقابل همان جمعیت ایستاد و گفت: محمّد كجاست؟ در عین حال که پیامبر(ص) آنجا نشسته بود، او آن حضرت را نمی‌دید.

 

 

[۱]ـ سوره‌ی اسراء، آیه‌ی ۴۵.