در یکی از استراحتگاههای بین راه مکّه و کربلا «قصر بنی مقاتل» حالتی به امام حسین(ع) دست داد که نسبت به حوادث کربلا مسائلی برای آنحضرت آشکار شد و چند بار فرمود:
قال الامام الحسین(ع): إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ وَالْحَمْدُلِلَّهِ رَبَّ الْعالَمینَ.
امام سجّاد(ع) پرسید پدر جان چرا چند بار کلمات حمد و استرجاع را تکرار میکنید؟.
پاسخ داد: یا بُنَیَّ إِنّی خَفَقْتُ بِرَأْسی خَفْقَۀً فَعَنَّ لی فارِسٌ عَلی فَرَسٍ فَقالَ: القوم یسیرون و المنایا تسری إلیهم، فَعَلِمْتُ أَنَّها أَنْفُسُنا نُعِیَتْ إِلَیْنا.
(سر بر زین اسب گذاشته بودم و خواب سبکی بر چشمان من مسلّط شد، ندائی به گوشم رسید که میگفت: این جمعیّت در حرکت است و مرگ نیز در تعقیب آنان است، دانستم که خبر مرگ ما را میدهد).
حضرت علی بن الحسین(ع) پرسید: پدر جان! مگر ما بر حق نیستیم؟. امام پاسخ داد:
بَلی و الَّذی إِلَیْهِ مَرْجَعُ الْعِبادِ،
(به خدایی که همه بندگان بسوی او باز میگردند ما بر حق استواریم.)
حضرت علی بن الحسین اظهار داشت: وقتی حق با ماست از کشته شدن باکی نداریم.
جَزاكَ اللهُ مِنْ وَلَدٍ خَیْرَما جَزی وَلَداً عَنْ والِدِه.[۱]
(خداوند بهترین پاداشی که پدری به فرزندش میدهد بتو عطا فرماید).
[۱]. تاریخ طبری آملی ج۳ ص۳۰۹ و ج۷ ص۳۰۶، ارشاد شیخ مفید ۲۲۶ و ج۳ ص ۲۸۲، کامل ابن أثیر ج۲ ص۵۵۵، بحارالأنوار ج ۴۴ ص ۳۷۹، عوالم بحرانی ج ۱۷ ص ۲۲۹، واقعهی طف ۱۷۶، أنساب الأشراف ج۳ ص ۱۸۵.
دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت
محمد دشتی