مشخصات امام مهدی(عج)

سخنم را با این اشعار که به یاد حضرت مهدی(عج) سروده‌ام که با اندکی اصلاح آغاز می‌کنم.
بیا بیا که دل عاشقان برفت از دست / بیا بیا که چه بسیار غم به قلب نشست
بیا که فصل دراز خزان و غم تا کی؟ / بکش تو از دل محبوب تیرها با شست
بیا بیا که فراغت بکشت پیر و جوان / نجاتشان بده جانا ز دست حاکم پست
تو ای عزیز خداوند و سرور ثقلین/ تو ای نواده‌ی آن کاو به آسمان­ها رفت
عنایت و کرمی کن به چاکران درت / اگر چه لایق درگه نبود غافل و مست
فسوس و آه بهاران گذشت و غنچه ندید / هر آن­چه بلبل محزون پرید و بیرون جست
ولیک خوی نکویت دلش به شور افکند/ خطاب کرد به خود، کی زغصّه در تب خست
بشارتی دهمت ای ضعیف و درمانده / که مدّتی است ببینم به رویت این در بست

ندای وقت تولّد که بود جاءَ الْحَقّ/ چنین ندا و چنان صوت را زمانی هست
خوش آن زمان که به جوش و خروش افتد راز / خوش آن مکان که بریده شود رگ تردست
خوش آن دمی که به نورش جهان شود تابان / خوش آن مهی که به گردش چو هاله مردم رست
بیا بیا که چه اندازه افتخار بود/ «محمّدی» به حضورت شود غلامِ دست
چه بنویسیم در شأن کسی که امام صادق(ع) فرمود: «آقای ما قائم عَجلَ الله تَعالی فَرَجَهُ الشَریف [هنگام ظهور] بر کعبه تکیه می‌کند و می‌فرماید: ای گروه خلایق! آگاه باشید:
«کسی که می‌خواهد به آدم و شَیْث (جانشین آدم) بنگرد، من همان آدم و شیث هستم.
کسی که می‌خواهد به نوح و فرزندش سام (جانشین نوح) بنگرد، من همان نوح و سام هستم.
کسی که می‌خواهد به ابراهیم و اسماعیل(ع) بنگرد، من همان ابراهیم و اسماعیل(ع) هستم.
کسی که می‌خواهد به موسی و یوشع بنگرد، من همان موسی و یوشع هستم.
کسی که می‌خواهد به عیسی و شمعون بنگرد، من همان عیسی و شمعون هستم.
کسی که می‌خواهد به محمّد(ص) و امیرمؤمنان(ع) بنگرد، من همان محمّد(ص) و امیرمؤمنان(ع) هستم.
کسی که بخواهد به حسن و حسین(ع) بنگرد، من همان حسن و حسین(ع) هستم.
کسی که بخواهد به امامان از فرزند حسین(ع) بنگرد، من همان امامان(ع) هستم. دعوت مرا اجابت نمایید، من به آن‌چه خبر داده شده‌اید و خبر داده نشده‌اید، خبر می‌دهم .....»[1]
چه خوش باشد که بعد از انتظاری / به امیدی رسند امیدواران
جمال الله شود از غیب طالع / پدیدار آید اندر بزم یاران
همی گوید منم آدم منم نوح / خلیل داورم قربان جانان
منم موسی منم عیسی بن مریم / منم پیغمبر آخر زمانان
منم مولا علی شاه ولایت / منم سبطین و هر یک از امامان
یعنی حضرت مهدی(عج) عصاره همه پیامبران، رسولان و امامان(ع) است و مجری برنامه جامعی است که با اجرای آن، اهداف همه پیامبران و رسولان و امامان(ع) اجرا خواهد شد و پیروان همه ادیان، با پیروی از او به مراد و مقصود خواهند رسید.
 

نام: هم‌نام پیامبر(ص) (م- ح- م- د) (عج)
القاب معروف: مهدی موعود، امام عصر، صاحب الزّمان، بقیّه‌الله، حجّت، قائم و (اَرْواحُنا لَهُ الْفِداءُ)
پدر و مادر: امام حسن عسکری(ع)، نرجس(س)
وقت و محّل تولّد: روز 15 شعبان سال 255 یا 256 هجری قمری، در سامرّا متولّد شد و حدود پنج سال تحت کفالت پدر، به طور مخفی بود.
دوران زندگی در چهار بخش:
۱- دوران کودکی حدود پنج سال تحت سرپرستی پدر و در پشت پردۀ خفاء، تا از گزند دشمنان محفوظ بماند و هنگامی که در سال 260 پدرش شهید شد، مقام امامت به او محوّل گردید.
۲- غیبت ضعری از سال 260 هـ . ق شروع شد و در سال 329 که حدود 70 سال می‌شود پایان یافت. (اقوال دیگری نیز گفته شده است.)
۳- غیبت کبری که از سال 329 شروع شد و تا وقتی که خدا بخواهد و ظهور کند، ادامه خواهد یافت.
۴- دوران درخشان ظهور آن حضرت و حکومت جهانی او.

 

 

1- القاب معروف امام دوازدهم(عج) را بیان کنید.
2- غیبت ضعری حضرت مهدی(عج) چند سال طول کشید؟
3- زمان و مکان تولد حضرت مهدی(عج) را بیان کنید.

 

 

[1]- بحار، جلد 53، ص 9.